Liczba znalezionych części dokumentu nie zgadza się z liczbą części audiobooka. Konieczna jest korekta za pomocą atrybutów forcesplit i nosplit.
Nagłówek cięcia Audiobook
Początek (linia 0) —
Epilog się poczyna (linia 259) —
Poczyna się kronika, a w niej dzieje władców albo książąt polskich (linia 380) —
1. O książęciu Popielu, zwanym KoszyskoO książęciu Popielu, zwanym Koszysko --- w oryg. De duce Popelone dicto Chościsco; przydomek odczytywany w innym tłumaczeniu jako: Chościsko, imię utworzone od chost a. chwost, tj. ogon; prawdopodobnie dopisek (w przekładzie po przecinku) późniejszy, niepochodzący od Galla, źle łączący się z tytułem także gramatycznie. (linia 410) —
2. O Piaście, synu ChościskaO Piaście, synu kołodzieja --- tłumacz pozwolił sobie tu na ingerencję, przyjął za późniejszymi podaniami, że Piast był kołodziejem i nadał rozdziałowi tytuł O Piaście, synu kołodzieja, który został tu zmieniony za wydaniem krytycznym. W Kronice Galla Piast nie jest kołodziejem, lecz oraczem (ratajem) książęcym; od niego zaczyna się dynastia, poprzez potomków wymienionych przez kronikarza: Siemowita, Lestka i Siemiomysła wiodąca do historycznego już władcy Mieszka I. (linia 417) —
3. O książęciu Siemowicie, synu PiastaO książęciu Siemowicie, synu Piasta --- w innym tłum.: O księciu Samowitaj, zwanym Siemowitem, synu Piasta. Odmianka imienia Siemowit o brzmieniu Samowitaj miałaby być oparta na etymologii odwołującej się do nowego początku i stanowić nawiązanie do zakończenia poprzedniego rozdziału, w którym imię to, nadane synowi Piasta przy postrzyżynach przez tajemniczych pielgrzymów, było ,,przepowiednią przyszłych losów", a znaczyło tyle co: ,,witaj zaraz", ,,witaj tu!"; możliwe, że nie pochodzi ona od kronikarza, ale została dodana później. (linia 429) —
4. O ślepocie Mieszka, syna Siemomysłowego (linia 436) —
5. Jakim sposobem Mieszko Dąbrówkę pojął za żonę (linia 442) —
6. O pierwszym Bolesławie, który się zowie Chrobrym albo WielkimO pierwszym Bolesławie, który się zowie Chrobrym albo Wielkim --- w innym tłum.: O pierwszym Bolesławie, którego zwano Sławnym lub Chrobrym. (linia 450) —
7. Jaką potęgą Bolesław na Ruś uderzył (linia 456) —
8. O wspaniałości i potędze Bolesława Wielkiego (linia 464) —
9. O męstwie i szlachetności Wielkiego Bolesława (linia 470) —
10. O potyczce Bolesława z Rusinami (linia 476) —
11. O urządzeniu kościołów w Polsce i pobożności Bolesława (linia 482) —
12. Jak Bolesław podróże po ziemiach swych odbywał bez obciążenia poddanych (linia 488) —
13. O zacności i litościwych postępkach żony Bolesława Wielkiego (linia 494) —
14. O wystawności stołu i hojności króla Bolesława (linia 500) —
15. O wznoszeniu zamków i grodów po swem państwie przez Bolesława (linia 506) —
16. O zgonie żałośnym wielkiego Bolesława (linia 512) —
Pienia o zgonie BolesławaPienia o zgonie Bolesława --- w innym tłum. Pieśń o zgonie Bolesława. Przekład pieśni: Karol Szajnocha (Pienia pogrobna w Opowiadaniu o Bolesławie Chrobrym) z wyjątkiem pierwszej strofy, opuszczonej w powyższym źródle i uzupełnionej przez tłumacza całości Kroniki Galla, Zygmunta Komarnickiego. (linia 517) —
17. O wstąpieniu po Bolesławie Wielkim Mieszka, jego syna (linia 557) —
18. O wstąpieniu Kazimierza po śmierci ojca i spędzeniu z tronu (linia 562) —
19. O odzyskaniu królestwa polskiego przez Kazimierza, który był mnichemO odzyskaniu królestwa polskiego przez Kazimierza, który był mnichem --- dodatek po przecinku każe wątpić, czy tytuł pochodzi od kronikarza: legenda o tym, że Kazimierz Odnowiciel był najpierw mnichem, zanim wstąpił na tron, szerzy się od połowy XIII w. (wzmiankowana w Żywocie św. Stanisława); Gall Anonim pisze, że Kazimierz był wychowany w klasztorze, ale nie wspomina, że był zakonnikiem. (linia 567) —
20. O bitwie z towarzyszem MasławemO bitwie z towarzyszem Masławem --- Pod wyrazem, ,,towarzysz" (comes), na wzór tegoż znaczenia w pieśni pogrobnej przez Galla nuconej Chrobremu, rozumiemy urzędnika dworskiego. Wszakże wyszczególnia go jeszcze kronikarz na urzędzie podczaszego niegdyś dworu Mieszka pincerna patris sui Meschonis et minister. Odmianka nazwy łacińskiej Meczslavi, mniej tu już nas zastanawia. Wreszcie historia cała Masława, po wyjaśnieniach z różnego powodu tej kwestii, w ostatnich czasach [publ. 1873 r.; red. WL], zdaje się, iż za wyczerpaną może się uważać należycie. i Mazurami (linia 581) —
21. O bitwie Kazimierza z Pomorzanami (linia 587) —
22. O wstąpieniu z kolei syna Kazimierza, Bolesława wtórego, zwanego Szczodrym (linia 593) —
23. O umowie Bolesława z książęciem Rusinów (linia 599) —
24. O podejściu Bolesława Szczodrego przez Czechów (linia 610) —
25. O zwycięstwie Bolesława Szczodrego nad Pomorzanami (linia 616) —
26. O rozrzutnej hojności Bolesława i pewnym księżynie żebrzącym (linia 622) —
27. O wygnaniu do Węgier Szczodrego Bolesława (linia 632) —
28. O przyjęciu Bolesława, przez Władysława króla Węgier (linia 643) —
29. O synie tegoż Bolesława Mieszku trzecim (linia 649) —
30. O związku małżeńskim Władysława, ojca Bolesława trzeciego (linia 657) —
List Władysława do ś. Idziego i braci zakonnej jego imienia (linia 663) —
31. O postach i modlitwach dla uproszenia przyjścia na świat Bolesława trzeciego (linia 669) —
[Dedykacja] (linia 690) —
[Epilog] (linia 712) —
1. O narodzeniu naprzód Bolesława trzeciego (linia 750) —
2. O boju nowym z Pomorzanami (linia 756) —
3. Oblężenie grodu Nakła (linia 762) —
4. O buncie Zbigniewa (linia 768) —
5. O zdobyciu grodu kruszwickiego i zburzeniu (linia 778) —
6. Powieść o cudzie św. Wojciecha (linia 784) —
7. O podziale państwa między dwóch synów (linia 790) —
8. Dalsze co do tego podziału rozporządzenie (linia 796) —
9. O wieku dziecięcym Bolesława (linia 802) —
10. Sieciech z mianym przy sobie Bolesławem pustoszą Morawy (linia 808) —
11. Pacholę Bolesław zabija dzika (linia 814) —
12. Bolesław niedźwiedzia zabija (linia 820) —
13. Bolesław na ziemię nieprzyjacielską wybiega (linia 826) —
14. Bolesław na Pomorzan uderza (linia 832) —
15. Inna jego wojna na Pomorzu (linia 838) —
16. Knowania Sieciecha (linia 844) —
17. O warowni przez Pomorzan zniesionej dobrowolnie (linia 852) —
18. O pasowaniu Bolesława na rycerza przez ojca po odniesionym zwycięstwie nad Pomorzanami (linia 858) —
19. O rozbiciu Połowców (linia 864) —
20. Prorockie odezwanie się o Bolesławie (linia 871) —
21. O zgonie Władysława (linia 877) —
22. Bolesław Białogród pomorski zdobywa (linia 883) —
23. O Bolesława zaślubinach (linia 889) —
24. Zbigniewa zasadzki i zmowy z nieprzyjaciółmi (linia 895) —
25. Odwet Polaków na Morawach (linia 901) —
26. Sam Bolesław na pustoszenie Moraw ciągnie (linia 907) —
27. Legat papieski (linia 913) —
28. Wyprawa kołobrzeska (linia 919) —
29. O nowej na Pomorzan wyprawie i zjeździe z Kolomanem (linia 942) —
30. O wyprawie Skarbimira na Pomorze (linia 948) —
31. Dobycie grodu Bytomia (linia 954) —
32. Zawarte przymierze ze Zbigniewem i po nim z kolei następująca zdrada (linia 960) —
33. Bolesław w zasadzkę Pomorzan wpada (linia 966) —
34. Bolesław Czechów wypłasza z granic, a nagina karki Pomorzan do uległości sobie (linia 972) —
35. Zbigniew żywi przeciw bratu umysł nieprzyjazny (linia 978) —
36. O jawnych krokach nieprzyjacielskich Zbigniewa (linia 984) —
37. Przymierze zawarte z Czechami i ucieczka Zbigniewa (linia 990) —
38. Zbigniew się poddaje na łaskę brata (linia 996) —
39. Nowe względem brata przeniewierstwo Zbigniewa (linia 1002) —
40. Syn mu się rodzi (linia 1008) —
41. Zbigniew zwalczony powtórnie (linia 1014) —
42. O przyżeglowaniu do Prus niegdyś Sasów (linia 1020) —
43. Cud zrządzony z Pomorzanami (linia 1026) —
44. Chrzest Pomorzan (linia 1032) —
45. Bój stoczony z Morawianami (linia 1038) —
46. Kroki wojenne przeciw Czechom (linia 1044) —
47. Bunt Pomorzan (linia 1050) —
48. Bolesław po dobyciu grodu Wolina karci Pomorzan (linia 1056) —
49. Porażka sześciuset Pomorzan wśród Mazowsza (linia 1062) —
50. Klęska Czechów i Zbigniewa (linia 1068) —
Przypisanie tejże książki (linia 1080) —
[Epilog] (linia 1094) —
1. Zwycięstwo nad Pomorzanami (linia 1197) —
2. List cesarza do króla Bolesława (linia 1224) —
3. Początek wojny z Henrykiem (linia 1230) —
4. Bolesław sposobi się do wojny (linia 1236) —
5. Oblężenie Głogowa (linia 1242) —
6. Rozejm Głogowian (linia 1248) —
7. Rozejm się zrywa (linia 1254) —
8. Szturm do Głogowa (linia 1260) —
9. Zamiast daniny w złocie odnoszą Niemcy w podziale rany i trupy (linia 1266) —
10. Strach paniczny Niemców szarpanych ustawicznie (linia 1272) —
11. Pieśń Niemców na pochwałę Bolesława Pieśń Niemców na pochwałę Bolesława --- Kondratowicz tłumaczy ją wierszem czternastozgłoskowym z rymem co dwa wiersze przekładanym [tj. rymem krzyżowym; red. WL]: Bolesławie! Bolesławie! O chwalebny panie!/ Jakże bacznie, jak gorliwie bronisz twoją ziemię./ Czy to we dnie, czy w nocy, czy to na świtanie,/ Twoje oko na nas czuwa i samo nie zdrzemie,/ Gdy sądzimy, że cię marnie trupem już położym;/ Ty nas dzierżysz, jak w więzieniu, w twej potężnej sile./ Taki wojak godzien rządzić całym światem Bożym,/ Który garstką umie zwalczyć nieprzyjaciół tyle,/ Chociaż cesarz wszystkie wojska na ciebie uzbroi,/ Ciebie jednak nie powstrzyma prawica niczyja./ Królowanie i cesarstwo takiemu przystoi,/ Kto zastępy maluczkimi wszelkie siły zbija/ Jako niegdyś z Pomorszczyzną, tak się z nami sprawi,/ Naszą dumę upokorzy i zuchwalstwo skarci./ I po wrogach pokonanych swój tryumf odprawi,/ I wypędzi nas z ojczyzny --- bo jesteśmy warci./ On wojuje z poganami, jako niebios plaga,/ A my walczym z chrześcijany, bo nam za nie wiara./ Stąd mu zawsze do zwycięstwa Pan Bóg dopomaga,/ Na nas pomści się za zbrodnię i słusznie pokara. (linia 1278) —
12. Cesarz o pokój prosić zniewolony (linia 1357) —
13. List cesarza do króla Polaków (linia 1363) —
14. Odpis cesarzowi (linia 1370) —
15. Odwrót cesarza trupy prowadzącego za sobą (linia 1376) —
16. O śmierci Świętopełka O śmierci Świętopełka (morawskiego) --- Spojrzeć warto na opis tego zdarzenia u dziejopisarza czeskiego: ,,W lecie r. 1109" mówi Palecki (Geschichte von Böhmen. Prag. 1836, Erster Band S. 365) --- połączył swe wojsko Świętopełk z wojskiem króla Henryka V, gdy tenże podjął swą wielką, nieszczęśliwą wyprawę przeciw Bolesławowi polskiemu. Czesi, między którymi w tej wyprawie mianowicie hrabia Wacek i Detriszek, syn Buza, są wspominani, walczyli podczas bezużytecznego oblężenia Głogowa także i podzielali wszelkie niebezpieczeństwa i dolegliwości wojska niemieckiego. Henryk V, pokrzyżowawszy darmo w rozmaitych kierunkach po Śląsku, gdy Bolesław, unikając walnej bitwy, wszędzie, gdzie się ruszył, pojawiał się tuż, i odcinał wszelkie środki pożywienia, postanowił nareszcie zabrać się do odwrotu. Cały dzień 21 września przepędził książę Świętopełk w namiocie królewskim, w celu odwiedzenia go od tego zamiaru. Gdy zaś wracał wieczorem do swego namiotu, zamieszał się do jego orszaku nagle rycerz nieznany z pobliskiej dąbrowy, według jednych nasłany od tułającego się Worszowca, Jana, syna Tisty, według drugich od obecnego w wojsku królewskim hrabi Wiprechta z Groicza i z taką siłą cisnął weń dzidą od tyłu, iż z konia martwym spadł natychmiast. Mordercę ocaliła przytomność umysłu i rączość konia, którego dosiadał, niedościgniona przez inne. Z powodu tego wypadku niespodziewanego cały się obóz czeski zaburzył, albowiem rycersko usposobiony książę, pełen zapału i męstwa, posiadał wielką miłość dla siebie pomiędzy wojskiem, jakkolwiek część ludności rolnicza w Czech, tchnąca pokojem w ogólności, nie błogosławiła wcale jego rządom. Skoro więc morderca zdołał umknąć przed pogonią, a właściwy powód do tego zbrodniczego czynu nie był wiadomy, nie było końca pomst rozlicznych przeciw orszakowi niebacznemu, a podejrzenie i nieufność względem tegoż powszechnie się rozszerzyły. Musiał król Henryk wdać się osobiście, celem uśmierzenia wzburzonych namiętności między współziomkami czeskimi. Nazajutrz sam przybył jak najraniej do pomienionego obozu i rozrzewnił się prawdziwie na widok zwłok martwych przyjaciela swego i krewniaka". (linia 1382) —
17. O Czechach (linia 1390) —
18. O Pomorzanach (linia 1396) —
19. O Czechach i Polakach (linia 1402) —
20. O przeniewierstwie Czechów (linia 1408) —
21. O wojnie z Czechami i zwycięstwie nad nimi (linia 1414) —
22. O pustoszeniu ziemi czeskiej przez Polaków (linia 1422) —
23. O śmiałości i przezorności Bolesława (linia 1429) —
24. O pustoszeniu ziemi pruskiej przez Polaków (linia 1438) —
25. O nieszczerej zgodzie Zbigniewa z Bolesławem (linia 1444) —
26. Pomorzanie gród Nakło Polakom poddają (linia 1460) —