Ignacy KrasickiBajki noweZiemia i potok

Korzyść, Krzywda, Pycha, RzekaPotok nagle wezbrany z szumem się zapieniał,

A gdy groble przerywał, drzewa wykorzeniał,

Zalewał pola,

Wzmogła się rola.

Po hałasie,

W krótkim czasie,

Kiedy mu wody coraz ubywało,

Z rzeki stał się strużką małą;

I ów, co huczał,

Mruczał

I wymawiał niewdzięczność z siebie sprawnej roli [1],

Iż go nie żałowała w tak srogiej niedoli.

«Prawda, żeś mnie zasilił, kiedym była spiekła [2] —

Rzekła —

Lecz przypadkiem wspomogłeś rwąc brzegi twą wodą.

Nie jest to dobrodziejstwem, co jest z cudzą szkodą».

z siebie sprawnej — użyźnionej przez siebie. [przypis redakcyjny]

spiekły (daw.) — spieczony, wysuszony. [przypis edytorski]

Spis treści