Henryk ZbierzchowskiImpresyeSen nocy letniej
1Mrok… w oknie maki purpurowe płoną
Rozgranych zmysłów tajemna muzyka,
Czas niby płaty szarawe umyka
Do gwiazd… w dal ciszą i snem rozdzwonioną.
5Wzrok nasz moc jakaś opętała dzika,
W twoich źrenicach moje oczy toną…
Jak pod zaklęcia tajemną osłoną
Przestrzeli się od nas odsuwa i znika.
I czułem wówczas, że nam w dusze spływa
10Gwiazd spadających jasność migotliwa,
Że jakieś ręce na nas się pokładły,
Jakby z tych światów, gdzie gwiazd skrzy się droga,
Błogosławieństwo spłynęło w nas Boga.
Świt! świt! noc pęka! jak twarze nam zbladły…
