1. Dusza: 1
  2. Dziedzictwo: 1
  3. Pokusa: 1
  4. Pokuta: 1
  5. Sztuka: 1

Kazimiera ZawistowskaMoja dusza

1
DuszaMoja dusza jest łąką chaotycznych kwieci;
Czasem nęcą ją gwiazdy, czasem usta świeże,
A czasem księżycowe ściele sobie leże,
I z niego w wir życiowych rzuca się zamieci.
5
Sztuka, DziedzictwoChorą pieśnią ma dusza jest chorych stuleci;
Czasem rzewna, jak proste prababek pacierze,
Lub wmyślona posępnie w mord, krew i grabieże,
Jak rumak bezwędzidlny[1], rozhukany leci!
Pokusa, PokutaTej duszy śnią się święte lub też kurtyzany —
10
Dym kadzideł, skąpany w bachicznej[2] wonności —
I wówczas jej weselne śpiewają peany[3],
Że rozkoszy potęgą świat powstał z nicości;
Lecz niebawem pokutna znowu w prochu leży
I z żalu na twarz padłszy, w niebo jasne wierzy.

Przypisy

[1]

bezwędzidlny — od: bez wędzidła; bez pręta, do którego mocuje się lejce; nieograniczony uzdą. [przypis edytorski]

[2]

bachiczny — hulaszczy, rozwiązły; por. Bachus, bóg wina i ekstazy. [przypis edytorski]

[3]

pean — u staroż. Greków uroczysta pieśń na cześć bogów. [przypis redakcyjny]