Spis treści

    1. Burza: 1
    2. Dusza: 1
    3. Teatr: 1
    4. Theatrum mundi: 1
    5. Wiatr: 1

    Uwspółcześnienie interpunkcji: i gasną w gromach i wichrze, —/ w mroku mdlejące i cichsze, — -> i gasną w gromach i wichrze —/ w mroku mdlejące i cichsze —

    Stanisław WyspiańskiI ciągle widzę ich twarze[1]

    1
    . . . . . . . . . . .
    DuszaI ciągle widzę ich twarze,
    ustawnie[2] w oczy ich patrzę —
    ich nie ma — myślę i marzę,
    5
    widzę ich w duszy teatrze.
    TeatrTeatr mój widzę ogromny,
    wielkie powietrzne przestrzenie,
    ludzie je pełnią i cienie,
    ja jestem grze ich przytomny.
    10
    Wiatr, BurzaJak sztuka jest sztuką moją,
    melodię słyszę choralną,
    jak rosną w burzę nawalną,
    w gromy i wichry się zbroją.
    W gromach i wichrze szaleją
    15
    i gasną w gromach i wichrze —
    w mroku mdlejące i cichsze —
    już ledwo, ledwo widnieją —
    znów wstają — wracają ogromne
    olbrzymie, żyjące — przytomne.
    20
    Theatrum mundiGrają tragedię mąk duszy
    w tragicznym teatru skłonie,
    żar święty w trójnogach płonie,
    i flet zawodzi pastuszy.
    Ja słucham, słucham i patrzę —
    25
    poznaję — znane mi twarze,
    ich nie ma — myślę i marzę,
    widzę ich w duszy teatrze!

    Przypisy

    [1]

    I ciągle widzę ich twarze — wiersz ten jest listem pisanym do Adama Chmiela [żyjącego w latach 1865–1934 historyka i archiwisty, przyjaciela Stanisława Wyspiańskiego — red. WL.] z Bad-Hall (zdrojowisko w Austrii Górnej). [przypis redakcyjny]

    [2]

    ustawnie (daw.) — stale, nieustannie. [przypis edytorski]