August von PlatenOda VIItłum. Stefan Napierski

Stworzenie, Natura, Kondycja ludzkaJeśli ukształtować zechcesz, naturo,

Przed oczami wszechświata jakowąś postać,

By okazać, co zdołasz, ulubieniec

Twej łagodności bezmiernej niechby miał ślad.

Wszystko niechaj w nim będzie harmonią,

Jako wiosna przepyszna, kwiatami rozwita [1], człon każdy;

Wszelakie gesty łaskawe,

Każde poruszenie przemiłe i lekkie.

DuchWszelako w każde rozmarzone oblicze ryjesz

Żyjącego ducha i ową, aczkolwiek radosną,

Przecie okrutną obojętność,

Co równoważy w spokoju żądzę i moc.

rozwity — rozwinięty. [przypis edytorski]

Spis treści