1. Cisza: 1
  2. Wiatr: 1
  3. Zabawa: 1

Julian TuwimDwa wiatry

1
Wiatr, ZabawaJeden wiatr — w polu wiał,
Drugi wiatr — w sadzie grał:
Cichuteńko, leciuteńko,
Liście pieścił i szeleścił[1],
5
Mdlał…
Jeden wiatr — pędziwiatr!
Fiknął kozła[2], plackiem spadł[3],
Skoczył, zawiał, zaszybował,
Świdrem w górę zakołował[4]
10
I przewrócił się, i wpadł
Na szumiący senny sad,
Gdzie cichutko i leciutko
Liście pieścił i szeleścił
Drugi wiatr…
15
Sfrunął śniegiem z wiśni kwiat,
Parsknął śmiechem cały sad,
Wziął wiatr brata za kamrata[5],
Teraz z nim po polu lata,
Gonią obaj chmury, ptaki,
20
Mkną, wplątują się w wiatraki,
Głupkowate mylą śmigi,
W prawo, w lewo, świst, podrygi,
Dmą płucami ile sił,
Łobuzują, pal je licho!…
25
CiszaA w sadzie cicho, cicho…

Przypisy

[1]

Liście pieścił i szeleścił — jeżeli ten wers przeczytamy na głos, usłyszymy dźwięki przypominające szelest liści (użyte tu zostały wyrazy dźwiękonaśladowcze). [przypis edytorski]

[2]

fiknąć kozła — zrobić przewrót w przód. [przypis edytorski]

[3]

plackiem spaść — upaść i się rozpłaszczyć. [przypis edytorski]

[4]

Świdrem w górę zakołował — w tym wersie wiatr, lecąc, obraca się wokół własnej osi (podobnie do samolotu), jednocześnie unosi się spiralnie do góry. [przypis edytorski]

[5]

kamrat — towarzysz, przyjaciel. [przypis edytorski]