Poprawione błędy źródła: dziewcęta > dziewczęta; odszła > odeszła; Wskośby > Wskroś by; biała lice > białe lice; Długie kosy > Długiej kosy; po poprzedzie > po przedzie; mne > mnie.
* pisownia wielką i małą literą: Rusałki > rusałki; Kozaczyna > kozaczyna; w Pieczarze > w pieczarze (wg oryginału rzecz. pospolity, a nie nazwa własna);
* pisownia łączna/rozdzielna, np.: zemnie > ze mnie; po nad > ponad; niema (brak) > nie ma; nie mało > niemało; lepiejby > lepiej by; ludzieby > ludzie by; wyśmianoby > wyśmiano by; głupcemby > głupcem by; nielada > nie lada; pokryjomu > po kryjomu; czarno-morską > czarnomorską;
* pisownia joty: studja > studia; chrześciański > chrześcijański; Syon > Syjon;
* fleksja (oprócz pozycji rymowych), np: niem > nim; czem > czym; twem > twym; chyżem > chyżym; silnemi > silnymi; tureckiemi > tureckimi; mię > mnie; Dardanellów > Dardaneli;
* dźwięczność i bezdźwięczność, np.: strzedz > strzec; wyprządz > wyprząc; męztwo > męstwo; blizko > blisko; bozkiej > boskiej; z pod > spod; z kąd > skąd; zkąd > skąd; Zaporozcy > Zaporożcy; zeszlej > ześlij;
* inne zmiany pisowni oraz drobne zmiany leksykalne: np.: kobzarz > kobziarz; nóta > nuta; tłómaczyć > tłumaczyć; chychot > chichot; zachychotały > zachichotały; pendzel > pędzel; najgoręciej > najgoręcej; dziwczę > dziewczę; hukniej > huknij; ozwiej> ozwij; rośniej > rośnij; rzniejcie > rżnijcie; obiedwie > obydwie; przeklęctw > przekleństw; rozynek > rodzynek;
Poprawki tłumaczenia w poszczególnych utworach: Dumka (Bujny wietrze): kaliną być zieloną > kaliną być czerwoną; Perebenda: o Czułym dumkę > o Czałym dumkę; Iwan Podkowa: Ja Carogród minę;/ Lecz w Carogród do sułtana/ Pójdziemy w gościnę (Не в Синопу…) > Ja Synopę minę (…); Katarzyna: rycząc (зарыдала) > płacząc.
Dostosowano interpunkcję do obecnie obowiązujących zasad. W przypadkach wątpliwych dostosowano interpunkcję do wydania w języku oryginału z roku 1876. Podział na strofy oraz wcięcia wersów zweryfikowano wg tego samego wydania.
Pominięto wyróżnienia w wierszach, wprowadzone bez uzasadnienia w wydaniu źródłowym.
Taras Szewczenko zasługuje na przyznaną sobie nazwę pierwszego dziś śpiewaka Ukrainy. Czując, że jeszcze jest przedwcześnie czynić studia nad życiem i pismami żyjącego autora, przełożyliśmy bez żadnych studiów jego Kobziarza, zbiór dumek i poematów, odznaczających się rzewnością, siłą, głęboką znajomością i pokochaniem ludu.
2Poezja ukraińska, która rozpoczęła nową erę naszej, nie może być dla nas obojętną.
3W przekładzie naszym opuściliśmy kilka miejsc w Nocy Tarasowej, nie tłumaczyliśmy całego poematu Hajdamacy[1]: bo tu autor, we krwi maczając pędzel, oszpecił estetyczną piękność swoich obrazów.
nie tłumaczyliśmy całego poematu „Hajdamacy”… — brak ten biblioteka Wolne Lektury uzupełnia osobną publikacją Hajdamaków w tłumaczeniu Leonarda Sowińskiego. [przypis edytorski]