Spis treści

      Piotr SommerPamiątki po nasWiersz o dewaluacji słowa „rewolucja”

      1
      W takim wierszu to słowo powinno zostać użyte tylko raz, w tytule
      a cała reszta utworu
      mogłaby być o wszystkim innym
      tylko nie o nim.
      5
      Wyrazy można łączyć z wyrazami
      tak, aby w drodze ewolucji powstały
      zupełnie nowe stosunki wyrazów.
      Zawsze pasjonowała mnie
      subtelna różnica między „a” a „i”
      10
      oraz jak, wbrew pozorom,
      te dwa spójniki wcale nie są wymienne.
      Pytałem o to paru znajomych
      uczniów szkoły średniej, ale mówią
      że od urodzenia, to znaczy
      15
      od pewnego czasu zaledwie,
      wszystkie wyjątki i odchylenia składni,
      o których mówi nawet obowiązujący podręcznik,
      upodobniają się z wolna
      do ich własnych rodziców.
      20
      Nie chcą mi tego objaśnić szerzej,
      to sekret, mówią, i wychodzą na przerwę,
      a ja zostaję z moją niepewnością, wspominając wstyd,
      jaki wywołałem na kilku twarzach.
      Zaglądam do podręcznika, okazuje się
      25
      że: wczoraj o wpół do siódmej
      pani Wilson gotowała obiad
      dr Wilson badał pewnego pacjenta,
      Susan pisała wypracowanie,
      a Joan rozmawiała przez telefon z Dorą.
      30
      Czyli jednak podręcznik
      nie jest taki zły: wyraża jednoczesność
      świata, jest nowoczesny.
      Ta myśl znów odgradza mnie
      od uczniów, którzy by chcieli,
      35
      żeby wszystko było inaczej,
      tak samo jak w życiu.
      Teraz będziemy powtarzać, mówię,
      podczas gdy od sufitu, który jest podłogą
      dla tych, co zakładają dekoracje
      40
      na kolejną rocznicę Wielkiego Października,
      dobiega salwa gwoździ.
      Zaczęło się, myślę, i próbuję
      przypomnieć sobie wiadomości
      nabyte na poligonie pod Morągiem.
      45
      Wraz z kilkoma uczniami,
      których udaje mi się zachęcić nadzieją sławy
      jednostronnie wypowiadamy szkole układ
      wieczystego milczenia.
      Ale oto dzwonek rozlega się na korytarzu
      50
      jak gdyby nigdy nic. Moi uczniowie
      przypominają sobie, że chcą się dostać
      na studia. I to jest
      koniec wiersza.