1. Bunt: 1
  2. Bóg: 1
  3. Dom: 1
  4. Duch: 1 2
  5. Duma: 1
  6. Dziecko: 1
  7. Historia: 1
  8. Imię: 1
  9. Krew: 1
  10. Naród: 1
  11. Niemiec: 1 2
  12. Polak: 1 2 3
  13. Polska: 1
  14. Przywódca: 1
  15. Słowo: 1
  16. Walka: 1 2
  17. Ziemia: 1

Opublikowano na podstawie: Piotr Maszyński, Śpiewnik narodowy na chór męski, Łódź 1917. Tekst porównano z innymi wydaniami, uwspółcześniono (w zakresie pisowni małą/wielką literą) i opatrzono przypisami.

Maria KonopnickaRota

1
Ziemia, Słowo, Naród, Historia, PolakNie rzucim ziemi, skąd nasz ród[1].
Nie damy pogrześć[2] mowy,
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy[3].
5
Nie damy, by nas gnębił[4] wróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Krew, Duch, Niemiec, Polak, Walka, DomDo krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
10
Aż się rozpadnie w proch i pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
15
Niemiec, Polak, Dziecko, Walka, Duch, Przywódca, BógNie będzie Niemiec[5] pluł nam w twarz,
Ni dzieci nam germanił,
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg[6].
20
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg
Polska, Imię, Bunt, DumaNie damy miana Polski zgnieść,
Nie pójdziem żywo w trumnę,
W Ojczyzny imię[7] i w jej cześć
25
Podnosim czoła dumne.
Odzyska ziemię dziadów wnuk.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg

Przypisy

[1]

Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród (…) — tekst Marii Konopnickiej został napisany i opublikowany po raz pierwszy w 1908 r. w „Gwiazdce Cieszyńskiej”, szybko zyskując popularność; w styczniu 1910 r. Feliks Nowowiejski dopisał melodię do znanych już słów, a 15 lipca 1910 r., w rocznicę 500-lecia zwycięstwa w bitwie pod Grunwaldem, podczas odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie pieśń została wykonana publicznie przez kilkuset chórzystów z różnych zaborów pod batutą kompozytora; rota to tekst dowolnej przysięgi, w tradycji polskiej nazwa szczególnie kojarzy się z tytułem tego właśnie utworu: Rota była jednym z tekstów branych pod uwagę przy wyborze hymnu Polski odrodzonej w 1918 r. [przypis edytorski]

[2]

pogrześć — dziś popr.: pogrzebać. [przypis edytorski]

[3]

szczep piastowy — spadkobiercy dynastii Piastów. [przypis edytorski]

[4]

gnębił — w innej wersji: zniemczył („Nie damy, by nas zniemczył wróg”). [przypis edytorski]

[5]

Niemiec — w innej wersji: Krzyżak (tak w rękopisie utworu oraz opartym na nim wyd. krytycznym poezji Marii Konopnickiej w oprac. prof. J. Czubka z 1915 r., t. VII, s. 236). W Polskim śpiewniku narodowym z melodiami w oprac. Waleriana Adamskiego z 1919 r. wers ten brzmi: „Nie będzie nikt już pluł nam w twarz”. [przypis edytorski]

[6]

Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg — pobrzmiewa tu nawiązanie do ważnego motywu z Wesela Wyspiańskiego. [przypis edytorski]

[7]

W Ojczyzny imię — w innej wersji tekstu wers ten brzmi: „Na Polski imię, na Jej cześć”. [przypis edytorski]