Spis treści

    1. Chrystus: 1
    2. Morze: 1

    Kazimierz Przerwa-TetmajerSymbol[1]

    1
    Noc na wód cichym, bezbrzeżnym pustkowiu.
    Przez nieruchome ciemnych chmur tumany[2],
    Na fale księżyc prześwieca miedziany
    Wśród gwiazd, o blasku przygasłym ołowiu.
    5
    MorzeWiatr, świszcząc głucho, jak w gęstym sitowiu,
    Pełza po wody powierzchni rozchwianej
    I, zda się, wlecze senne oceany
    Ku nagich, skalnych wybrzeży wezgłowiu[3].
    ChrystusNa głębi głuchej, ciemnej i bezkresnej,
    10
    W mglistym księżyca blasku się kołysze
    Krzyż — na nim Chrystus rozpięty bolesny.
    Gdzieś w nieskończoność, w nieprzebraną ciszę,
    W niezmierną pustkę płynie przez odmęty
    Krzyż — na nim Chrystus bolesny rozpięty.

    Przypisy

    [1]

    symbol — w poetyce okresu Młodej Polski za symbol uważano obraz wyrażający trudne do jednoznacznego sprecyzowania znaczenia, intensywnie za to oddziałujący na nastrój. [przypis edytorski]

    [2]

    tuman — tu: kłąb. [przypis edytorski]

    [3]

    wezgłowie — część legowiska, gdzie się kładzie głowę. [przypis edytorski]