1. Chrystus: 1
  2. Morze: 1

Kazimierz Przerwa-TetmajerSymbol[1]

1
Noc na wód cichym, bezbrzeżnym pustkowiu.
Przez nieruchome ciemnych chmur tumany[2],
Na fale księżyc prześwieca miedziany
Wśród gwiazd, o blasku przygasłym ołowiu.
5
MorzeWiatr, świszcząc głucho, jak w gęstym sitowiu,
Pełza po wody powierzchni rozchwianej
I, zda się, wlecze senne oceany
Ku nagich, skalnych wybrzeży wezgłowiu[3].
ChrystusNa głębi głuchej, ciemnej i bezkresnej,
10
W mglistym księżyca blasku się kołysze
Krzyż — na nim Chrystus rozpięty bolesny.
Gdzieś w nieskończoność, w nieprzebraną ciszę,
W niezmierną pustkę płynie przez odmęty
Krzyż — na nim Chrystus bolesny rozpięty.

Przypisy

[1]

symbol — w poetyce okresu Młodej Polski za symbol uważano obraz wyrażający trudne do jednoznacznego sprecyzowania znaczenia, intensywnie za to oddziałujący na nastrój. [przypis edytorski]

[2]

tuman — tu: kłąb. [przypis edytorski]

[3]

wezgłowie — część legowiska, gdzie się kładzie głowę. [przypis edytorski]