Przerwa-Tetmajer, Kazimierz Przebudzenie Jehowy Kozioł, Paweł Niedziałkowska, Marta Trzeciak, Weronika Fundacja Nowoczesna Polska Modernizm Liryka Wiersz Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN. http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/przebudzenie-jehowy Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Wybór poezji, nakł. Gebethnera i Wolffa, Warszawa-Kraków 1897 Domena publiczna - Kazimierz Przerwa-Tetmajer zm. 1940 2011 xml text text 2010-10-12 pol http://redakcja.wolnelektury.pl/media/dynamic/cover/image/1419.jpg Color Cave in the Sea of Synesthesia, garlandcannon@Flickr, CC BY-SA 2.0 http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/1419 Kazimierz Przerwa-Tetmajer Przebudzenie JehowyJehowa --- Jahwe, hebrajskie określenie Boga. BógJehowa się przebudził i spojrzał dokoła:/ Wszystko było, jak wówczas, gdy zamknął powieki/ Przed czasem, który tylko On sam zmierzyć zdoła. Wszystko znalazł w porządku, co stworzył przed wiekiwieki --- dziś popr. forma N.lm: wiekami.:/ Światy szły po wieczystej, wytkniętej im drodze,/ Idąc wieków miliardy bez Jego opieki. Rozprężył Swe ramiona i uczuł, że wodzewodze --- cugle a. lejce./ Ruchu wziąwszy, wstecz mógłby zwrócić światów kroki,/ Jak swój bezwolny, cichy szyk zwracają wodzewodze --- dziś popr. forma M.lp: wodzowie., Lub jak wicher wstecz cofa płynące obłoki;/ Uczuł, że mógłby drugie wzbudzić w próżni życie,/ W nowe kształty przyoblec dawnych istnień zwłoki, Albo wszystko bez śladu zniszczyć we wszechbycie,/ Gdyby chciał!... Ale wszystko dobrem Mu się zdało,/ I rad z Siebie, oczyma wodził po błękicie. GniewWtem przy słońcu planetę spostrzegł ciemną, małą,/ Dawno wygasłą. Wówczas z oczu złowróżące/ Skry Mu poszły, że w ogniach całe niebo stało. I rzekł do Swojej duszy: Oto złe roztrącę!.../ I pchnął planetę --- --- jako kula kryształowa/ O rozpalony metal, rozprysła o słońce. Bóg, CierpienieZasłoń ramieniem pierś Twą, nim zaśniesz, Jehowa,/ Niech złomzłom --- odłamek. planety w serce się Twoje nie wwierci,/ Bo każdy pył jej w sobie tyle jadu chowa, że, nieśmiertelny, próżno z bólu zwałbyśzwać --- tu: wzywać. śmierci!...