Spis treści

    1. Burza: 1

    Kazimierz Przerwa-TetmajerPodczas burzy

    1
    Wciągam wicher, jak rumak, gdy na step wybieży[1],
    Wicher od Tatr wiejący, bystry[2], ostry, świeży — —
    Zda mi się, że potargam wszystkie ziemskie sidła,
    że mi u ramion rosną długie orle skrzydła
    5
    I poniosą mnie w przestwór… BurzaSłońce się zachmurza,
    śmignął z chmur wąż płomienny, zahuczała burza,
    Wodospadem deszcz lunął. W tym olbrzymim szturmie
    Wichru, deszczu, piorunów: duszy mej muzyka
    Budzi się — głos w niej zagrzmiał, jak w wojennej surmie[3],
    10
    Melodia ją napełnia szalona i dzika,
    A skrzydła orle, co mi u ramion wyrosły,
    W niszczących potęg chaos duszę mą poniosły.

    Przypisy

    [1]

    wybieży — dziś popr.: wybiegnie. [przypis edytorski]

    [2]

    bystry — szybki. [przypis edytorski]

    [3]

    surma — instrument dęty, w wojsku używany do grania sygnałów. [przypis edytorski]