Kazimierz Przerwa-TetmajerGeniusze
1
Czym byś ty była, gdyby nie geniusze,
Co blaskiem swojej świecą ci jasności,
Myśl ci swą dają i dają ci duszę?
5Jak oceany tyś jest nieprzejrzane,
Martwe pustkowie wodne we wszechbycie —
Oni, jak wyspy po wodach rozsiane,
Martwym pustkowiom nadające życie.
Was ja jedynie wielbię, mocne duchy,
10Co ujarzmiacie miliony swą siłą,
świat okuwacie w woli swej łańcuchy
I sterujecie nędzną ziemską bryłą.
