Spis treści

    1. Przemijanie: 1
    2. Rzeka: 1

    Kazimierz Przerwa-TetmajerRzeka mistyczna

    1
    RzekaCoraz dalej płyniesz, rzeko, rzeko,
    brzeg twój coraz pustszy i urwistszy,
    a twe wody płyną coraz bystrzej
    i pian męty ciemne z sobą wleką
    5
    ku otchłani, gdzie wszystko przepada,
    gdzie ostoi[1] się tylko Zagłada.
    Ach, te źródła jasne i przejrzyste
    pod promiennym, pogodnym błękitem;
    te narcyzy z kwieciem srebrnolitem
    10
    nad źródłami i lilie śnieżyste,
    i to złote słońce, co upadło
    w pełne kwiatów szklanych wód zwierciadło…
    PrzemijanieAch, nie wrócisz ty już, rzeko, rzeko…
    Coraz dalej płyniesz, coraz dalej…
    15
    Źródła twoje zostały w oddali,
    brzeg twój kwietny pozostał daleko…
    Między martwe stepy i pustynie
    fala twoja głucho, martwo płynie.
    A tam czeka ciebie i pochłonie
    20
    tajemnicza i straszliwa przepaść,
    kędy[2] wszystko, co jest, musi przepaść:
    niezgłębione, nieprzejrzane tonie,
    gdzie, niezwrotnej[3] podróżnicy drogi,
    giną światy całe i ich bogi.

    Przypisy

    [1]

    ostać się (daw.) — przetrwać. [przypis edytorski]

    [2]

    kędy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]

    [3]

    niezwrotny — bez powrotu. [przypis edytorski]