Przerwa-Tetmajer, Kazimierz Rycerz Kozioł, Paweł Ługowska, Maria Niedziałkowska, Marta Ługowska, Maria Fundacja Nowoczesna Polska Modernizm Liryka Wiersz Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN. http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/przerwa-tetmajer-rycerz Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Wybór poezji, nakł. Gebethnera i Wolffa, Warszawa-Kraków 1897 Domena publiczna - Kazimierz Przerwa-Tetmajer zm. 1940 2011 xml text text 2012-10-11 pol http://redakcja.wolnelektury.pl/media/dynamic/cover/image/1813.jpg A Knight's Helmet, Bryn_S@Flickr, CC BY-SA 2.0 http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/1813 Kazimierz Przerwa-Tetmajer Rycerz RycerzJedzie, jedzie rycerz z dali,/ młody rycerz w lśniącej stali,/ a po hełmie laurlaur --- roślina o wiecznie zielonych liściach, symbol zwycięstwa. mu pnie się,/ dankdank (daw.) --- pierwszeństwo a. nagroda. i chwałę z pola niesie. Jedzie, pyta: co się dzieje?/ w domu nie był czas niemały./ ,,Rozpoczęły się turnieje,/ mężemęże --- dziś popr. forma M.lm: mężowie. idą szukać chwały. Wstali starsi, młodsi wstają,/ w szrankiszranki --- ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski, przenośnie: sam turniej. idą całą zgrają,/ idą w szranki z piersią wrzącą,/ laury twoje sen im mącą. Idą w szranki całą zgrają,/ laury twoje sen im mącą,/ ciebie tylko tam czekają,/ hej, rycerzu z zbroją lśniącą". Jedzie, jedzie rycerz z dali,/ młody rycerz w lśniącej stali;/ czerpiąc siłę z krwi i bolu,/ dank i chwałę zdobył w polu. Jedzie, wieje z hełmu kitą,/ orle skrzydła świecą w godle,/ chrzęści zbroja, grzmi kopyto,/ lecz się rycerz chwieje w siodle. UpiórStanął, szepce: ,,Przyjacielu,/ zawodników widzę wielu,/ niby z sobą walczą kopią,/ ale we mnie oczy topią. Ze mną, ze mną to na próbę/ wyjechali tam do słupa/ i te drzewca wzięli grube --- ---/ a ja wiozę w sobie trupa. Upiór patrzy w moje oczy,/ świat mi cały kirem mroczy,/ zimne ręce na mnie wkłada,/ wyje za mną: biada! biada! Co mi moc ma, chwała warta,/ cóż, choć imię niesie grozę --- ---/ na ramionach moich czarta,/ w ciele moim trupa wiozę. WalkaLecz na Boga! zanim runę,/ jeszcze skrzeszę mieczem łunę,/ jeszcze laury zerwę świeże/ choćby na grób!... W bój, rycerze!..."