Przerwa-Tetmajer, Kazimierz
Rycerz
Kozioł, Paweł
Ługowska, Maria
Niedziałkowska, Marta
Ługowska, Maria
Fundacja Nowoczesna Polska
Modernizm
Liryka
Wiersz
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/przerwa-tetmajer-rycerz
Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Wybór poezji, nakł. Gebethnera i Wolffa, Warszawa-Kraków 1897
Domena publiczna - Kazimierz Przerwa-Tetmajer zm. 1940
2011
xml
text
text
2012-10-11
pol
http://redakcja.wolnelektury.pl/media/dynamic/cover/image/1813.jpg
A Knight's Helmet, Bryn_S@Flickr, CC BY-SA 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/1813
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Rycerz
RycerzJedzie, jedzie rycerz z dali,/
młody rycerz w lśniącej stali,/
a po hełmie laurlaur --- roślina o wiecznie zielonych liściach, symbol zwycięstwa. mu pnie się,/
dankdank (daw.) --- pierwszeństwo a. nagroda. i chwałę z pola niesie.
Jedzie, pyta: co się dzieje?/
w domu nie był czas niemały./
,,Rozpoczęły się turnieje,/
mężemęże --- dziś popr. forma M.lm: mężowie. idą szukać chwały.
Wstali starsi, młodsi wstają,/
w szrankiszranki --- ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski, przenośnie: sam turniej. idą całą zgrają,/
idą w szranki z piersią wrzącą,/
laury twoje sen im mącą.
Idą w szranki całą zgrają,/
laury twoje sen im mącą,/
ciebie tylko tam czekają,/
hej, rycerzu z zbroją lśniącą".
Jedzie, jedzie rycerz z dali,/
młody rycerz w lśniącej stali;/
czerpiąc siłę z krwi i bolu,/
dank i chwałę zdobył w polu.
Jedzie, wieje z hełmu kitą,/
orle skrzydła świecą w godle,/
chrzęści zbroja, grzmi kopyto,/
lecz się rycerz chwieje w siodle.
UpiórStanął, szepce: ,,Przyjacielu,/
zawodników widzę wielu,/
niby z sobą walczą kopią,/
ale we mnie oczy topią.
Ze mną, ze mną to na próbę/
wyjechali tam do słupa/
i te drzewca wzięli grube --- ---/
a ja wiozę w sobie trupa.
Upiór patrzy w moje oczy,/
świat mi cały kirem mroczy,/
zimne ręce na mnie wkłada,/
wyje za mną: biada! biada!
Co mi moc ma, chwała warta,/
cóż, choć imię niesie grozę --- ---/
na ramionach moich czarta,/
w ciele moim trupa wiozę.
WalkaLecz na Boga! zanim runę,/
jeszcze skrzeszę mieczem łunę,/
jeszcze laury zerwę świeże/
choćby na grób!... W bój, rycerze!..."