Tekst dostosowano do zasad ortografii i interpunkcji współczesnej. Zmodernizowano pisownie łączną/rozdzielną (np. z daleka; w dół). Zastosowano wielkie litery po odpowiednich znakach interpunkcyjnych.
Kazimierz Przerwa-TetmajerPotok symboliczny
1
WodaW skrzesanych
[1] turni rozpadlinie,
w zawrotnej wysokości skalnej,
szumiący, bystry potok płynie
niedosłyszany, niewidzialny.
5Ze źródeł pod szczytami ścieka,
gdzie tęcza wiesza świetny nimb
[2],
a szumu jego tam, z daleka,
samotnych słucha garstka limb
[3].
Jak poświst wiatru w chmur pomroczy,
10tam z dołu, z ziemi niesłyszany,
on szumi — i wód fale toczy
między skrzesane
[4], ciemne ściany.
Wkoło jest pustka tak ponura,
takiego chłodu wieje prąd:
15że nawet orły strzępią pióra
i odlatują szybko stąd.
I tylko potok sam, samotny,
potok potężny, srebrnopiany
[5],
szumi w wyżynie tej zawrotnej,
20pomiędzy ciemne płynąc ściany.
Szumi i pędzi — i z urwiska
przez głaz, co góry z sobą skuł,
w otchłań się czarną srebrny ciska
i leci bez pamięci w dół.
25
Fala za falą rwie się, pieni —
potok samotny, tryumfalny,
płynie wśród ciemnych cisz i cieni,
niedosłyszany, niewidzialny.
Haha! Jak krążą ponad szczyty
30kłęby obłoków z wichrem w tan!
Mgieł tuman w lot się porwał, wzbity
zamachem wichru z skalnych ścian!
Haha! Jak kłębią się i plączą,
jak się miotają z sobą, wznoszą,
35w dół opadają — i znów rączo
[6]
nad wierchów
[7] suną się pustoszą…
WiatrHaha! Jak gwiżdże wiatr i huczy,
jak huczą złomy stromych ścian —
zda się, że Szatan tu się włóczy
40i w róg uderza, pustyń Pan…
A w głębi cicho, ciemno, mroźno —
w zawrotnej skalnej rozpadlinie,
w straszliwej ciszy pustką groźną
szumiący, bystry potok płynie.
45
Niedosłyszany, niewidzialny,
skąd wstaje tęczy świetny nimb
[8]
płynie, a jego tryumfalny
szum słyszy garść samotnych limb.
Płynie i fale z góry ciska
50w bezdenną otchłań, w zwał granitów,
i szum szeroki tam z urwiska,
rzuca w dół z falą z chmur i szczytów.
