1. Bóg: 1
  2. Cnota: 1
  3. Grzech: 1
  4. Głupota: 1
  5. Kara: 1
  6. Rozkosz: 1
  7. Sława: 1
  8. Vanitas: 1

Wacław PotockiPieśń[1]

1
VanitasFraszka ten świat i złoto, Jedwab i perły błoto;
Jako się z ziemie[2] rodzi, Tak zaś pod ziemię wchodzi.
RozkoszFraszka rozkosz choć słodka, Bo nie tylko jest krótka,
Ale tysiąc goryczy, Oraz po sobie liczy.
5
Bóg, Grzech, KaraRzadko bez grzechu bywa, Ten, co jej rad zażywa.
A wytchnieć[3] tych słodkości, Kiedy się w cię[4] zagości
Robak sumienia złego, I gniew Stwórce[5] twego;
Ciężka jest jego ręka, Kiedy człowieka nęka.
SławaFraszka sława i próżne, O nię[6] starania różne…
10
Cnota, GłupotaA kto cnoty nie umie, I w największym rozumie
Głupi, trzeba go ćwiczyć[7], Bo trzech nie umie zliczyć.
Dobra piękna wymowa, Gdzie cnota kładzie słowa;
Dobry żywot, kto żywie[8] Na tym świecie cnotliwie
I kto się w cnotę robi, Na wieki się ozdobi.

Przypisy

[1]

Pieśń — Pieśń naśladuje ulubiony ówcześnie wzór tzw. „kozaczka duchownego”. [Mowa tu o pochodzących z początku XVII w. Kozaczku Duchownym na dwa Chory, Anyelski y Diabelski i Pieśni o Kozaczku Duchownym, które same również zostały zainspirowane formą innego utworu: Pieśni o Kozaku i Kulinie. Kozaczki mają formę dialogu, stąd specyficzna budowa i wyraźny, podkreślony wielkimi literami i interpunkcją, podział wersów na pół w Pieśni Wacława Potockiego. — red. WL.] [przypis redakcyjny]

[2]

z ziemie (starop. forma D. lp r.ż.) — z ziemi. [przypis edytorski]

[3]

wytchnieć (daw.) — odechce ci się. [przypis redakcyjny]

[4]

w cię (starop. forma Msc. lp) — w tobie. [przypis edytorski]

[5]

Stwórce (starop. forma D. lp r.m.) — Stwórcy. [przypis edytorski]

[6]

o nię (starop. forma B. lp r.ż.) — o nią. [przypis edytorski]

[7]

ćwiczyć (daw.) — napominać. [przypis edytorski]

[8]

żywie (daw.) — żyje. [przypis redakcyjny]