Spis treści

    1. Bóg: 1
    2. Cnota: 1
    3. Grzech: 1
    4. Głupota: 1
    5. Kara: 1
    6. Rozkosz: 1
    7. Sława: 1
    8. Vanitas: 1

    Wacław PotockiPieśń[1]

    1
    VanitasFraszka ten świat i złoto, Jedwab i perły błoto;
    Jako się z ziemie[2] rodzi, Tak zaś pod ziemię wchodzi.
    RozkoszFraszka rozkosz choć słodka, Bo nie tylko jest krótka,
    Ale tysiąc goryczy, Oraz po sobie liczy.
    5
    Bóg, Grzech, KaraRzadko bez grzechu bywa, Ten, co jej rad zażywa.
    A wytchnieć[3] tych słodkości, Kiedy się w cię[4] zagości
    Robak sumienia złego, I gniew Stwórce[5] twego;
    Ciężka jest jego ręka, Kiedy człowieka nęka.
    SławaFraszka sława i próżne, O nię[6] starania różne…
    10
    Cnota, GłupotaA kto cnoty nie umie, I w największym rozumie
    Głupi, trzeba go ćwiczyć[7], Bo trzech nie umie zliczyć.
    Dobra piękna wymowa, Gdzie cnota kładzie słowa;
    Dobry żywot, kto żywie[8] Na tym świecie cnotliwie
    I kto się w cnotę robi, Na wieki się ozdobi.

    Przypisy

    [1]

    Pieśń — Pieśń naśladuje ulubiony ówcześnie wzór tzw. „kozaczka duchownego”. [Mowa tu o pochodzących z początku XVII w. Kozaczku Duchownym na dwa Chory, Anyelski y Diabelski i Pieśni o Kozaczku Duchownym, które same również zostały zainspirowane formą innego utworu: Pieśni o Kozaku i Kulinie. Kozaczki mają formę dialogu, stąd specyficzna budowa i wyraźny, podkreślony wielkimi literami i interpunkcją, podział wersów na pół w Pieśni Wacława Potockiego. — red. WL.] [przypis redakcyjny]

    [2]

    z ziemie (starop. forma D. lp r.ż.) — z ziemi. [przypis edytorski]

    [3]

    wytchnieć (daw.) — odechce ci się. [przypis redakcyjny]

    [4]

    w cię (starop. forma Msc. lp) — w tobie. [przypis edytorski]

    [5]

    Stwórce (starop. forma D. lp r.m.) — Stwórcy. [przypis edytorski]

    [6]

    o nię (starop. forma B. lp r.ż.) — o nią. [przypis edytorski]

    [7]

    ćwiczyć (daw.) — napominać. [przypis edytorski]

    [8]

    żywie (daw.) — żyje. [przypis redakcyjny]