Marta PodgórnikPróby negocjacjiliteracki

to jest poezja seryjna. a to obosieczna. zżółkły wrzód

rozkrawam tym nożem trzymając za ostrze. w obie

strony bryzga, jak z chuja?

tym tam to nie przeszkadza. oni już tylko sobie

sami. w tym rzecz, nie popuszczać.

nieczęsto aż tak to widać,

zwykle zmilczane przysycha jak strupek na

łokciu. gesty robią swoje. cudze

drażnią jak gdyby brak tolerancji nie

był do opanowania. gąbka rozpręża spęczniałe ciało,

z wierzchu zostaje osad mydlin, zapach wody.

tę wodę trzeba teraz lać.