Spis treści

      Jan KochanowskiPieśni, Księgi pierwszePieśń XII[1]

      1
      Muszę wyznać, bo sie już nie masz na co chować:
      Nigdy bych był nie wierzył, bych tak miał żałować,
      Tego zwłaszcza, co nigdy mym własnym nie było;
      Po prawdzie mi nieprawie[2] źle serce tuszyło[3].
      5
      Aleciem barzo nagle wypadł z tej nadzieje,
      A mojej sie przygodzie nieprzyjaciel śmieje.
      Kto drugi ma bez prace, o co snadź[4] dbał mało,
      A mnie za me staranie złe szczęście[5] potkało.
      Samem swą własną ręką tę winnicę[6] grodził,
      10
      Aby jej był ani źwierz, ani zły ptak szkodził;
      Polewałem, żeby jej słońce nie suszyło,
      Nakrywałem, żeby jej zimno nie mroziło.
      A kiedy mię nalepsze miały potkać gody[7],
      Nie wiem, co za zły człowiek oberwał jagody.
      15
      I używa z rozkoszą, czego dostał snadnie[8],
      A mnie, patrząc, jeno sie serce nie[9] rozpadnie.
      Bodajże nie przechował[10]; a bodaj poleżał!
      Nie wiem, jako mię do gron tak pięknych ubieżał.
      Ja sobie tak dobrych lat doczekać nie tuszę;
      20
      Podobno jako niedźwiedź łapę lizać muszę.

      Przypisy

      [1]

      W przypisach gwiazdką oznaczono wyrazy, które są używane do dziś, ale których znaczenie w Pieśniach jest odmienne od znaczenia obecnego. [przypis edytorski]

      [2]

      nieprawie (starop.) — nie bardzo, niezupełnie. [przypis redakcyjny]

      [3]

      tuszyć (starop.) — spodziewać się, przeczuwać. [przypis redakcyjny]

      [4]

      snadź (starop.) — może, chyba. [przypis redakcyjny]

      [5]

      złe szczęście — zły los. [przypis redakcyjny]

      [6]

      winnica — tu: alegoria kobiety, ciała kobiecego. [przypis redakcyjny]

      [7]

      gody — tu: szczęście. [przypis redakcyjny]

      [8]

      snadnie (starop.) — łatwo, bez trudu. [przypis redakcyjny]

      [9]

      jeno (…) nie (starop.) — niemal. [przypis redakcyjny]

      [10]

      przechować — tu: strawić (tj. przechować w żołądku). [przypis redakcyjny]