Spis treści

    1. Ciemność: 1
    2. Cierpienie: 1
    3. Jesień: 1
    4. Melancholia: 1
    5. Miasto: 1
    6. Obrzydzenie: 1
    7. Piekło: 1
    8. Smutek: 1
    9. Światło: 1
    10. Świt: 1 2

    Włodzimierz PerzyńskiO świcie

    1
    Świt, Jesień, Światło, Ciemność, Miasto, Piekło, Smutek, MelancholiaZimny świt we mgle chmurnej ugrzęzły
    Sennym okiem spojrzał na ulice,
    Szarym światłem oblókł kamienice
    I powoli rozplątywać jął[1] węzły
    5
    Zapłakanej smutnej nocy jesiennej.
    Zimny świt we mgle chmurnej ugrzęzły.
    Miasto śpi w melancholii bezdennej —
    Tu i ówdzie snują się jak duchy
    Stróże nocni w posępnej a głuchej
    10
    Ciszy murowanej Gehenny[2] —
    Jakieś widmo gasi mdławe latarnie.
    Miasto śpi w melancholii bezdennej.
    Świt, Cierpienie, ObrzydzenieŚwit już, świt… Otwierają piekarnie.
    Że też na myśl nie przyszło nikomu,
    15
    Aby wcześniej dziś wrócić do domu.
    Ta noc czy mi ujdzie bezkarnie,
    Czy nie sięgnie za zapłatę po życie?
    Świt, już świt… Otwierają piekarnie.
    Znowu wracam do domu o świcie,
    20
    Idę sennie, chwiejnie przez ulice,
    Mózg mi krwawią bólu błyskawice;
    Ranny wiatr żre mię jadowicie,
    Szum mam w uszach, usta pełne goryczy.
    Znowu wracam do domu o świcie.
    25
    Obudziło się w sercu i krzyczy
    Jakieś echo, i ból mnie przenika,
    I własnego brzydzę się języka,
    Duch mój krwawo ogląda się i liczy
    Dnie minione, a złocistych snów echo
    30
    Obudziło się w sercu i krzyczy.

    Przypisy

    [1]

    jąć — zacząć. [przypis edytorski]

    [2]

    Gehenna (hebr.) — piekło. [przypis edytorski]