Spis treści

      Maria Pawlikowska-JasnorzewskaPotwór

      1
      Nous sommes les Soeurs Siamoises
      du Luna Parc[1]…
      Cały ciężar istnienia musiał spaść jak raz
      na wątłość naszych białych bark.
      5
      Natura, splatając pnie drzew,
      szalejąc bujnością wiosny,
      spłodziła myślący krzew,
      igraszkę o brwiach żałosnych — — —
      — Mesdemoiselles Margueritte et Mary[2] —
      10
      przerażający dziwoląg:
      Nóg, oczu i rąk po cztery,
      wspólna talia, dwa serca złączone niedolą.
      Płoniemy wstydu rumieńcem,
      który róż z pudrem przesłania,
      15
      gdy na nas patrzą młodzieńcy
      godni kochania.
      Mamy mężów, którzy tańczą z nami
      monstrualnego fokstrota.
      Piekło wciąga nas całe, po loki ze złota,
      20
      gdy we czworo zostajemy sami.
      W cynicznych tonąc uściskach
      do gwiazd w oknie mrugamy skrycie
      i daleka odpowiedź błyska:
      „Straszne jest życie!”
      25
      Czasem kaszle Margueritte. Nie lubię,
      gdy płuc skargą wybucha namiętną.
      Chwytam jej rękę w przegubie
      i liczę tętno.
      Jej gorączka podnosi i moją ciepłotę,
      30
      a mój krzyk będzie echem jej krzyku,
      gdy otworzą się przed nią drzwi złote
      niebieskiego panopticum.
      Dzięki Bogu jestem jeszcze zdrowa,
      ale ona ma bronchitis i anemię…
      35
      jeśli zechce opuścić tę ziemię,
      to jej trumna będzie kwadratowa.
      O ile nie zaprzeda nas ojciec lub matka
      do muzeum dziwolągów wszelkich ras.
      Tam, za szybą, wychylimy kielich do ostatka,
      40
      my, zawstydzony szkielet:
      — Les Soeurs Siamoises —

      Przypisy

      [1]

      Nous sommes les Soeurs Siamoises du Luna Parc (fr.) — Jesteśmy Siostry Syjamskie z lunaparku. [przypis edytorski]

      [2]

      Mesdemoiselles Margueritte et Mary (fr.) — panny Małgorzata i Maria. [przypis edytorski]