Spis treści

    1. Dorosłość: 1
    2. Kondycja ludzka: 1
    3. Ojczyzna: 1

    Cyprian Kamil NorwidMoja ojczyzna

    1
    Ojczyzna, Dorosłość, Kondycja ludzkaKto mi powiada, że moja ojczyzna:
    Pola, zieloność, okopy,
    Chaty i kwiaty, i sioła — niech wyzna,
    Że — to jej stopy.
    5
    Dziecka — nikt z ramion matki nie odbiera;
    Pacholę — do kolan jej sięga;
    Syn — piersi dorósł i ramię podpiera:
    To — praw mych księga.
    Ojczyzna moja nie stąd wstawa czołem;
    10
    Ja ciałem zza Eufratu,
    A duchem sponad Chaosu się wziąłem:
    Czynsz płacę światu.
    Naród mię żaden nie zbawił ni stworzył;
    Wieczność pamiętam przed wiekiem;
    15
    Klucz Dawidowy usta mi otworzył,
    Rzym nazwał człekiem.
    Ojczyzny mojej stopy okrwawione
    Włosami otrzeć na piasku
    Padam: lecz znam jej i twarz, i koronę
    20
    Słońca słońc blasku.
    Dziadowie moi nie znali też innéj;
    Ja nóg jej ręką tykałem;
    Sandału rzemień nieraz na nich gminny
    Ucałowałem.
    25
    Niechże nie uczą mię, gdzie ma ojczyzna,
    Bo pola, sioła, okopy
    I krew, i ciało, i ta jego blizna
    To ślad — lub — stopy.

    Paryż, styczeń 1861