Spis treści

    1. Konflikt wewnętrzny: 1
    2. Miłość: 1
    3. Serce: 1
    4. Strach: 1
    5. Szczęście: 1
    6. Świątynia: 1

    Adam MickiewiczSonety odeskieSonet X. Rezygnacja[1]

    1
    Miłość, Szczęście, Konflikt wewnętrzny, StrachNieszczęśliwy, kto próżno o wzajemność woła,
    Nieszczęśliwszy jest, kogo próżne serce nudzi,
    Lecz ten u mnie ze wszystkich nieszczęśliwszy ludzi,
    Kto nie kochał, że kochał, zapomnieć nie zdoła.
    5
    Widząc jaskrawe oczy i bezwstydne czoła,
    Pamiątkami zatruwa rozkosz, co go łudzi;
    A jeśli wdzięk i cnota czucie w nim obudzi,
    Nie śmie z przekwitłem sercem iść do stóp anioła.
    Albo drugimi gardzi, albo siebie wini,
    10
    Minie ziemiankę, z drogi ustąpi bogini,
    A na obiedwie patrząc, żegna się z nadzieją;
    Serce, ŚwiątyniaI serce ma podobne do dawnej świątyni,
    Spustoszałej niepogód i czasów koleją,
    Gdzie bóstwo nie chce mieszkać, a ludzie nie śmieją.

    Przypisy

    [1]

    Rezygnacja — utwór należy do cyklu sonetów powstałych pod bezpośrednim wpływem Petrarki, stanowiących albo poetycką parafrazę utworu poety renesansowego, albo rozwinięcie przejętego od włoskiego mistrza motywu. [przypis edytorski]