- Duch: 1
- Kochanek romantyczny: 1
- Książka: 1
- Miłość romantyczna: 1
- Muzyka: 1
- Pamięć: 1
Adam MickiewiczDo M***[1]
Wiérsz napisany w roku 1822
1
Precz z mego serca!… i serce posłucha,
Precz z méj pamięci!… Nie! tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha.
5Jak cień tém dłuższy, gdy padnie z daleka,
Tém szerzéj koło żałobne roztoczy,
Tak moja postać, im daléj ucieka,
Tém grubszym kirem
[2] twą pamięć pomroczy.
PamięćNa każdém miejscu i o każdéj dobie,
10Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,
Bom wszędzie cząstkę méj duszy zostawił.
MuzykaCzy zadumana w samotnéj komorze
Do arfy zbliżysz nieumyślną rękę,
15Przypomnisz sobie: właśnie o téj porze
Śpiewałam jemu tę samę piosenkę.
Czy grając w szachy, gdy piérwszemi ściegi
Śmiertelna złowi króla twego matnia,
Pomyślisz sobie: tak stały szeregi,
20Gdy się skończyła nasza gra ostatnia.
Czy to na balu w chwilach odpoczynku
Siędziesz, nim muzyk tańce zapowiedział,
Obaczysz próżne miejsce przy kominku,
Pomyślisz sobie: on tam ze mną siedział.
25
KsiążkaCzy książkę weźmiesz, gdzie smutnym wyrokiem
Stargane ujrzysz kochanków nadzieje,
Złożywszy książkę z westchnieniem głębokiem,
Pomyślisz sobie: ach, to nasze dzieje…
A jeśli autor po zawiłéj probie
30Parę miłośną na ostatek złączył,
Zagasisz świécę i pomyślisz sobie:
Czemu nasz romans tak się nie zakończył?…
DuchWtém błyskawica nocna zamigoce,
Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza,
35I puszczyk z jękiem w okno załopoce…
Pomyślisz sobie, że to moja dusza.
Tak w każdém miejscu i o każdéj dobie,
Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,
40Bom wszędzie cząstkę méj duszy zostawił.
