Spis treści

      Adam MickiewiczDo mojego Cicerone

      1
      Mój cicerone! oto na pomniku
      Jakieś niekształtne, nieznajome imię
      Wędrownik skreślił na znak, że był w Rzymie
      Ja chcę coś wiedzieć o tym wędrowniku
      5
      Może go wkrótce przyjmie do gospody
      Kłótliwa fala, może piasek niemy
      Zatai jego życie i przygody,
      I nigdy o nim nic się nic dowiemy.
      Ja chcę odgadnąć, co on czuł i myślił,
      10
      Gdy w księdze twojej, śród włoskiej krainy,
      Za cały napis to imię wykryślił,
      Na drodze życia ten swój ślad jedyny.
      Czy drżącą ręką, po długim dumaniu,
      Rył go powoli, jak nagrobek w skale?
      15
      Czy go odchodząc uronił niedbale,
      Jako samotną łzę przy pożegnaniu?
      Mój cziczerone! dziecinne masz lice,
      Lecz mądrość stara nad twym świeci czołem;
      Przez rzymskie bramy, groby i świątnice
      20
      Tyś przewodniczym był dla mnie aniołem;
      Ty umiesz przejrzeć nawet w serce głazu;
      Gdy błękitnymi raz rzucisz oczyma,
      Odgadniesz przeszłość z jednego wyrazu —
      Ach, ty wiesz może i przyszłość pielgrzyma?