Spis treści

    1. Dzieciństwo: 1
    2. Pocałunek: 1
    3. Sen: 1
    4. Wspomnienia: 1
    5. Zima: 1 2

    Uwspółcześniono:

    pisownię joty: pieszczonem -> pieszczonym;

    interpunkcję: Śniąc, z smykiem w dłoni, w kwiatów ukojne kielichy, — -> Śniąc, z smykiem w dłoni, w kwiatów ukojne kielichy —; Dymiące mgłą, — snuł mrące, wiolinowe tony -> Dymiące mgłą — snuł mrące, wiolinowe tony; Ostawiło zerwany sen, — że go zerwało -> Ostawiło zerwany sen — że go zerwało.

    Stéphane MallarméZjawatłum. Stefan Napierski

    1
    ZimaKsiężyc smutniał. Rój łzawych serafinów[1] cichy
    Śniąc, z smykiem w dłoni, w kwiatów ukojne kielichy —
    Dymiące mgłą — snuł mrące, wiolinowe tony
    Białych łkań, poprzez płatków błękitne korony…
    5
    PocałunekByło święto pierwszego twego pocałunku.
    SenA myśl, ma dręczycielka, w balsamicznym trunku
    Smutków pławiła serce na sen tajemniczy:
    Aby nawet bez żalu, bez łez, bez goryczy
    Ostawiło[2] zerwany sen — że go zerwało.
    10
    Błądziłem więc, wpatrzony w ulicę zszarzałą,
    Gdy nagle — z słońcem w włosach, przed ulicą ciemną
    W tym wieczorze zjawiłaś się nagle przede mną.
    Wspomnienia, Dzieciństwo, ZimaI zdało mi się, że to wróżka, w rondzie światła,
    Która, gdym jeszcze dzieckiem był pieszczonym — na tła
    15
    Mych pięknych snów z rąk swoich w pąk się stulających
    Siała śnieżne bukiety białych gwiazd pachnących…

    Przypisy

    [1]

    serafin — w chrześcijaństwie anioł z najwyższego chóru niebieskiego. [przypis edytorski]

    [2]

    ostawić (daw.) — zostawić. [przypis edytorski]