1. Bóg: 1
  2. Kwiaty: 1
  3. Modlitwa: 1
  4. Poeta: 1
  5. Smutek: 1
  6. Stworzenie: 1

Uwspółcześniono:

pisownię joty: hyacynt -> hiacynt, Herodyadę -> Herodiadę;

fleksję: prawem -> prawym, możnem -> możnym, twem -> twym.

Stéphane MallarméKwiatytłum. Stefan Napierski

1
Bóg, Stworzenie, KwiatyZ starych lazurów złotej zwiei[1], w tajemniczy
Najpierwszy dzień, i z wiecznych gwiazd śnieżycy cichej
Dla ziemi obcej jeszcze klęskom i dziewiczej
Oddzieliłeś, o Panie, przeczyste kielichy.
5
Mieczyk dziki o szyi wysmukłych łabędzi,
I płomienny laur boski dla wygnanych duchów, —
Jak serafin[2], co spływa z niebieskich krawędzi,
Spłoniony[3] od jutrzenki[4] różanych podmuchów…
Hiacynt i mirt, o lśnieniu ponocnych błyskawic,
10
I podobną do ciała kobiecego — różę,
Okrutną Herodiadę[5] wonnych kwiecia ławic,
Skąpaną w krwi radosnej i dzikiej purpurze.
I tyś uczynił rzewną biel łkających lilii,
Która nad morzem westchnień, co o pierś jej trąca
15
W blednącej dali modrych kadzidłach się chyli
I marząca wystrzela ku tarczy miesiąca[6]…
ModlitwaHosanna więc na dzwonkach i na kadzielnicach,
Ojcze nasz! O, hosanna za kwieciste Limby[7]!
I te echa w wieczoru mistycznych tęsknicach…
20
Ekstatyczne spojrzenia, migocące nimby[8]:
Poeta, SmutekOjcze, coś stworzył w prawym i możnym twym łonie
Kielichy, kołyszące lek jutrzejszej doli:
Wielkie kwiaty o szczęsnym, balsamicznym zgonie
Dla poety smutnego, gdy go życie boli.

Przypisy

[1]

zwieja — wichura, zawieja; por: zwiać. [przypis edytorski]

[2]

serafin — w chrześcijaństwie anioł z najwyższego chóru niebieskiego. [przypis edytorski]

[3]

spłoniony — zarumieniony, oblany rumieńcem. [przypis edytorski]

[4]

jutrzenka — poranek, świt. [przypis edytorski]

[5]

Herodiada — żona Heroda Filipa, matka Salome; według Ewangelii doprowadziła do stracenia Chrzciciela. [przypis edytorski]

[6]

miesiąc (daw.) — księżyc. [przypis edytorski]

[7]

kwieciste Limby — pisownia wielką literą zachowana zgodnie z francuskim oryginałem; warto jednak zaznaczyć, że w wersji francuskiej nie chodzi o sosnę limbę (fr. pin cembro) lecz o limbus (fr. limbes), miejsce w którym, wedle średniowiecznej teologii chrześcijańskiej, przebywają dusze osób zmarłych przed Zmartwychwstaniem Jezusa, oraz nieochrzczonych, ale bezgrzesznych. [przypis edytorski]

[8]

nimb — aureola; świetlista aura. [przypis edytorski]