Spis treści

    1. Nadzieja: 1
    2. Opieka: 1
    3. Przyjaźń: 1
    4. Więzienie: 1

    Gela MajersdorfHaneczce

    1
    Osierocone, samotne,
    Nieśmiałe i niepewne,
    Bose było i głodne,
    Żydowskie dziewczę biedne.
    5
    Tak stoi na uboczu,
    A łzy ciekną z jej oczu.
    Nie martw się, Haneczko, nie płacz!
    NadziejaPrzed Tobą życie, otwarty świat!
    Na przekór łotrom, gehennę tę przetrwasz,
    10
    Odnajdziesz braci, siostry Twe,
    Rozpoczniesz nowe, szczęśliwe życie! — — —
    A gdy na pożyteczną kobietę wyrośniesz,
    Może — sobie przypomniesz[1],
    Więzienie, Przyjaźń, OpiekaŻe towarzyszka 1123,
    15
    Łagodziła Twoje bóle, koiła Twoje łzy.

    Obóz w Lipsku[2], styczeń 1945

    Przypisy

    [1]

    przypomniesz — dziś popr. forma: przypomnisz. [przypis edytorski]

    [2]

    Obóz w Lipsku — w niemieckim mieście Lipsk (niem. Leipzig) znajdowało się centrum nazistowskiego przemysłu zbrojeniowego. W tamtejszych fabrykach pracowało niewolniczo ok. 60 tys. mężczyzn i kobiet. Z pracy przymusowej korzystały najbardziej zakłady Hugo Schneider Aktiengesellschaft (HASAG), na rzecz których pracowały głównie osoby pochodzenia żydowskiego, w tym więźniowie podobozów KL Buchenwald. W żeńskim podobozie, który powstał w Lipsku w 1944, przebywało ponad 5 tys. więźniarek. 13 kwietnia 1945 w związku z naciągającymi wojskami alianckimi podobóz został zlikwidowany, a więźniarki zmuszono do marszu śmierci. Autorka wiersza była najprawdopodobniej jedną z więźniarek tego obozu. Zachowała się relacja Geli Majersdorf z marszu śmierci. [przypis edytorski]