Spis treści

    1. Bieda: 1 2
    2. Bóg: 1
    3. Obyczaje: 1
    4. Poeta: 1
    5. Pogrzeb: 1
    6. Strój: 1 2
    7. Trup: 1
    8. Zaświaty: 1
    9. Śmierć: 1

    Bolesław LeśmianNapój cienistyTrupięgi

    1
    Bieda, Śmierć, Pogrzeb, Trup, Obyczaje, StrójKiedy nędzarz umiera, a śmierć swoje proso[1]
    Sypie mu na przynętę, by w trumnę szedł boso,
    Rodzina z swej ofiarnej rozpaczy korzysta,
    By go obuć na wieczność, bo zbyt jest ciernista, —
    5
    I, grosz trwoniąc ostatni dla nóg niedołęgi,
    Zdobywa buty z łyka[2], tak zwane trupięgi.
    A, gdy go już wystroi w te zbytki żebracze,
    Wówczas dopiero widzi, że nędzarz, — i płacze!
    Poeta, Zaświaty, Bóg, Bieda, StrójJa — poeta, co z nędzy chciałem się wymigać,
    10
    Aby śpiewać bez troski i wieczność rozstrzygać,
    Gdy mnie w noc okradziono, drwię z ziemskiej mitręgi[3],
    Bo wiem, że tam — w zaświatach mam swoje trupięgi!
    Dar kochanki, czy wrogów chytra zapomoga[4]? —
    Wszystko jedno! W trupięgach pobiegnę do Boga!
    15
    I będę się chełpliwie przechadzał w zaświecie,
    Właśnie tam i z powrotem po obłoków grzbiecie,
    I raz jeszcze — i nieraz — do trzeciego razu,
    Nie szczędząc oczom Boga moich stóp pokazu!
    A jeśli Bóg, cudaczną urażony pychą,
    20
    Wzgardzi mną jak nicością obutą zbyt licho,
    Ja — gniewny, nim się duch mój z prochem utożsami,
    Będę tupał na Niego tymi trupięgami!

    Przypisy

    [1]

    proso — roślina zbożowa. [przypis redakcyjny]

    [2]

    łyko — tkanka drzew i krzewów tworząca pod korą włóknistą, lekko wilgotną warstwę. [przypis redakcyjny]

    [3]

    mitręga — mozolna, męcząca, zwykle nieefektywna praca. [przypis redakcyjny]

    [4]

    zapomoga — bezzwrotna pomoc. [przypis redakcyjny]