Spis treści

    1. Deszcz: 1
    2. Mucha: 1
    3. Niebo: 1
    4. Obłok: 1
    5. Słońce: 1

    Uwspółcześnienia:

    Pisownia łączna/rozdzielna: któżby > któż by; niema > nie ma.

    Interpunkcja, np.: nie ma za nią kresu, ani dna > nie ma za nią kresu ani dna.

    Bolesław LeśmianŁąkaW zwiewnych nurtach kostrzewyPierwszy deszcz

    1
    DeszczMuchaPierwsza z brzękiem zbudziła się mucha,
    Pierwsze liście powypełzły z drzew,
    I deszcz pierwszy wdudnia mi do ucha
    Rozegrzmiały w błyskawicach śpiew.
    5
    Tego śpiewu zgruch i rozgruch długi
    Któż by pojął, któż pochwyciłby?
    Rozbrykane, rozwierzgane strugi
    Miażdżą o ziem pluskające łby.
    Już przy ziemi wrzask ich zaumiera[1],
    10
    A po niebie jeszcze dalej gna!
    Niebo, ObłokChmura oścież w wszechświat się rozdziera,
    Nie ma za nią kresu ani dna!
    SłońceSłońce, w szyby łzawiejąc odżdżone[2],
    Po podłodze złoty wzburza łan,
    15
    I odbicia okien rozmnożone
    Wprawia w kurze zruchomiałych ścian.
    Ktoś rozepchnął furtę w mym ogrodzie,
    Aż z odwrzaskiem runęła na błoń!
    Nie wiem, kto to — lecz w porannym chłodzie
    20
    Błogosławię niewiadomą dłoń.

    Przypisy

    [1]

    zaumierać (daw.) — zamierać, obumierać. [przypis edytorski]

    [2]

    odżdżony — zasnuty kroplami deszczu. [przypis edytorski]