Spis treści

    1. Kondycja ludzka: 1
    2. Melancholia: 1

    Uwspółcześnienia:

    Pisownia łączna/rozdzielna: zwolna > z wolna; nawskroś > na wskroś.

    Interpunkcja, np.: I oswajam je z wolna i uczę swej mowy > I oswajam je z wolna, i uczę swej mowy

    Bolesław LeśmianŁąkaPonad brzegamiZamyślenie

    1
    Kondycja ludzkaKto wybaczy mi moją do wróżby niezdolność?
    Nie wiem, co dziś pokocham — co jutro wyśpiewam?
    I dłonią, jak sierść zwierza, głaszczę mimowolność
    Pieśni, których warczenia w sobie się spodziewam.
    5
    Po warczeniu poznaję, że przybyły z lasów,
    I oswajam je z wolna, i uczę swej mowy,
    Aż zamęt ich podziemnych szmerów i hałasów
    Wyprzejrzyści się nagle w okrzyk lazurowy.
    MelancholiaGdzie jar[1] ciemny, gdzie rozstaj — tam powiew mej duszy,
    10
    Gdzie szepty pocałunków — tam są usta moje,
    Gdzie chata mrze od progu — tam mój kij pastuszy,
    Gdzie plusk wioseł — tam serca wędrowne napoje.
    Lubię szaty swe liche, gdy na wskroś przemokną
    Deszczem, jak łzami pieśni, co szumiąc, zamiera,
    15
    A nie śpiewam, lecz jeno[2] słowami przez okno
    W świat wyglądam, choć nie wiem, kto okno otwiera.
    Niech się pieśni me same ze siebie wygwarzą[3],
    Obym ich nie dobywał, ale w sobie dożył!
    A nie chcę im górować ni barwić się twarzą,
    20
    Jeno być niewidzialnym, jak ten, co mnie stworzył.

    Przypisy

    [1]

    jar — dolina, wąwóz. [przypis edytorski]

    [2]

    jeno (daw., gw.) — tylko. [przypis edytorski]

    [3]

    wygwarzyć — tu: opowiedzieć. [przypis edytorski]