1. Kwiaty: 1
  2. Pamięć: 1
  3. Zaświaty: 1

Uwspółcześnienia:

Fleksja: tem > tym; pośmiertnem > pośmiertnym.

Pisownia łączna/rozdzielna: niedowierza > nie dowierza.

Bolesław LeśmianŁąkaPonad brzegamiDon Kichot

1
ZaświatyW jednym z pozagrobowych parków, uroczyście
Zamiecionym skrzydłami bezsennych aniołów,
W cieniu drzew, co po ziemskich dziedziczą swe liście
Pożółkłe i zbyteczne — z duszą, niby ołów,
5
Ciężką, chociaż pozbytą życia nędz i lichot,
Na ławie marmurowej wysmukły Don Kichot[1]
Siedzi, dumając nad tym, że dumać nie warto,
I pośmiertnym spojrzeniem, co nie sięga dalej,
Niźli dłoń rozmodlona, obrzuca głąb alej,
10
Gdzie ślad życia na piasku starannie zatarto.
Bóg darmo dłoń ku niemu wyciąga z pobliża,
Ażeby go powołać na wspólne biesiady
We mgle, którą anioły, czyniąc znaki krzyża,
Rozpraszają dla gościa. Gość niezłomnie blady
15
Usuwa się i stroni, i w pozgonnej[2] ciszy
Udaje, że nie widzi nic i nic nie słyszy.
Niegdyś skrzydła wiatraków sen, posłuszny wiośnie,
Złocił mu w groźne miecze rycerskich orszaków,
A dzisiaj w dłoniach Boga, podanych miłośnie,
20
Widzi zdradliwe skrzydła ułudnych wiatraków,
I — nieufny — uśmiechem szyderczym przesłania
Możliwość nowych błędów, snów i opętania.
PamięćI nie postrzega[3] nawet, jak nagle — bezszmerny
Anioł do stóp mu składa purpurową różę,
25
Przysłaną od Madonny[4] na znak, że w lazurze[5]
Pamięta o rycerzu, który był jej wierny.
Lecz on, niegdyś na ziemi istny wzór rycerza,
Znieważając wysłańca i dawczynię daru,
KwiatyOdwraca twarz od róży, bo już nie dowierza
30
Kwiatom, które posądza o przebiegłość czaru.
Biały anioł się schyla nad niewiary jeńcem
I całując go w czoło, przytłumionym głosem
Szepcze: „To także od Niej!”… I nagłym rumieńcem
Zapłoniony odlata[6]. A rycerz ukosem
35
W ślad jego napowietrzny nieufnie spoziera[7]
I zachwiany w niewierze raz jeszcze umiera
Ową śmiercią, co wszelkim pocałunkom wzbrania
Budzić takich umarłych i w dniu zmartwychwstania!

Przypisy

[1]

Don Kichot — tytułowy bohater powieści Miguela de Cervantesa; szlachcic, który motywowany wzniosłymi ideami postanawia ruszyć w świat i wcielać w życie średniowieczny ideał rycerski, jest jednak pozbawiony poczucia rzeczywistości, przez co często naraża się na śmieszność (zasłynął m.in. walką z wiatrakiem, który wydawał mu się olbrzymem). [przypis edytorski]

[2]

pozgonny — pośmiertny. [przypis edytorski]

[3]

postrzegać (daw.) — zauważyć. [przypis edytorski]

[4]

Madonna — Maryja. [przypis edytorski]

[5]

lazur — niebo mające jasnoniebieski kolor, charakterystyczne dla słonecznej pogody. [przypis edytorski]

[6]

odlatać (przestarz.) — odlatywać. [przypis edytorski]

[7]

spozierać (daw.) — patrzeć. [przypis edytorski]