Spis treści

    1. Kwiaty: 1
    2. Pamięć: 1
    3. Zaświaty: 1

    Uwspółcześnienia:

    Fleksja: tem > tym; pośmiertnem > pośmiertnym.

    Pisownia łączna/rozdzielna: niedowierza > nie dowierza.

    Bolesław LeśmianŁąkaPonad brzegamiDon Kichot

    1
    ZaświatyW jednym z pozagrobowych parków, uroczyście
    Zamiecionym skrzydłami bezsennych aniołów,
    W cieniu drzew, co po ziemskich dziedziczą swe liście
    Pożółkłe i zbyteczne — z duszą, niby ołów,
    5
    Ciężką, chociaż pozbytą życia nędz i lichot,
    Na ławie marmurowej wysmukły Don Kichot[1]
    Siedzi, dumając nad tym, że dumać nie warto,
    I pośmiertnym spojrzeniem, co nie sięga dalej,
    Niźli dłoń rozmodlona, obrzuca głąb alej,
    10
    Gdzie ślad życia na piasku starannie zatarto.
    Bóg darmo dłoń ku niemu wyciąga z pobliża,
    Ażeby go powołać na wspólne biesiady
    We mgle, którą anioły, czyniąc znaki krzyża,
    Rozpraszają dla gościa. Gość niezłomnie blady
    15
    Usuwa się i stroni, i w pozgonnej[2] ciszy
    Udaje, że nie widzi nic i nic nie słyszy.
    Niegdyś skrzydła wiatraków sen, posłuszny wiośnie,
    Złocił mu w groźne miecze rycerskich orszaków,
    A dzisiaj w dłoniach Boga, podanych miłośnie,
    20
    Widzi zdradliwe skrzydła ułudnych wiatraków,
    I — nieufny — uśmiechem szyderczym przesłania
    Możliwość nowych błędów, snów i opętania.
    PamięćI nie postrzega[3] nawet, jak nagle — bezszmerny
    Anioł do stóp mu składa purpurową różę,
    25
    Przysłaną od Madonny[4] na znak, że w lazurze[5]
    Pamięta o rycerzu, który był jej wierny.
    Lecz on, niegdyś na ziemi istny wzór rycerza,
    Znieważając wysłańca i dawczynię daru,
    KwiatyOdwraca twarz od róży, bo już nie dowierza
    30
    Kwiatom, które posądza o przebiegłość czaru.
    Biały anioł się schyla nad niewiary jeńcem
    I całując go w czoło, przytłumionym głosem
    Szepcze: „To także od Niej!”… I nagłym rumieńcem
    Zapłoniony odlata[6]. A rycerz ukosem
    35
    W ślad jego napowietrzny nieufnie spoziera[7]
    I zachwiany w niewierze raz jeszcze umiera
    Ową śmiercią, co wszelkim pocałunkom wzbrania
    Budzić takich umarłych i w dniu zmartwychwstania!

    Przypisy

    [1]

    Don Kichot — tytułowy bohater powieści Miguela de Cervantesa; szlachcic, który motywowany wzniosłymi ideami postanawia ruszyć w świat i wcielać w życie średniowieczny ideał rycerski, jest jednak pozbawiony poczucia rzeczywistości, przez co często naraża się na śmieszność (zasłynął m.in. walką z wiatrakiem, który wydawał mu się olbrzymem). [przypis edytorski]

    [2]

    pozgonny — pośmiertny. [przypis edytorski]

    [3]

    postrzegać (daw.) — zauważyć. [przypis edytorski]

    [4]

    Madonna — Maryja. [przypis edytorski]

    [5]

    lazur — niebo mające jasnoniebieski kolor, charakterystyczne dla słonecznej pogody. [przypis edytorski]

    [6]

    odlatać (przestarz.) — odlatywać. [przypis edytorski]

    [7]

    spozierać (daw.) — patrzeć. [przypis edytorski]