Szczepan Kopytsale sale saleziemniak

ziemniak nie podzieli się z nami refleksjami o życiu

ale my możemy podzielić się z nim

choć jedyne czego może od nas oczekiwać to

nasze odchody skądinąd tak podobne do słów

że zarówno bez pierwszych jak i drugich

nie moglibyśmy żyć pisać wierszy smażyć

chipsów w wielkich ośrodkach przemysłu

kolonizacja świata była naszym wspólnym dziełem

dlatego w maju kiedy mogę przyjmować cię ze skórką

i kroić na plasterki mój mięciutki braciszku

myślę o tym czego jeszcze dokonamy jesienią

babcia twoją pomarszczoną skórą nakarmi

oswojone ptaki w jakimś zakątku ja użyźnię glebę

błyskotliwą puentą będzie dalsza wspólna droga

reorganizacja mutualizm eugenika tożsamość