Spis treści

      Maria KonopnickaDamnata(Kto w mogiłę wrasta głazem…)

      1
      Kto w mogiłę wrasta głazem,
      Kto skamieniał na kurhanie,
      Ten się w proch rozsypie razem
      Z tem, co nigdy już nie wstanie.
      5
      Lecz kto dębem wrósł w mogiłę,
      Kto żyw stoi na kurhanie,
      Temu odda grób swą siłę,
      Kiedy przyjdzie zmartwychwstanie.
      Sto lat leży głaz na grobie,
      10
      Sto lat wichry po nim wieją,
      A nie zadrga życiem w sobie,
      Nie zieleni się nadzieją.
      Lecz dąb życia czerpie soki
      Z praojcowych próchn i kości.
      15
      I choć kurhan tak głęboki
      Buja liściem ku przyszłości.