Kochowski, Wespazjan Hieronim
Psalm XXX
Sekuła, Aleksandra
Kotwica, Wojciech
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/psalmodia-polska-psalm-xxx/
2015-08-07
1771
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl) na podstawie tekstu dostępnego w serwisie Wikiźródła (http://pl.wikisource.org). Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
xml
pol
text
Fundacja Nowoczesna Polska
Domena publiczna - Wespazjan Kochowski zm. 1700
Wespazjan Hieronim Kochowski, Trybut należyty wdzięczności wszystkiego dobrego dawcy Panu i Bogu, albo Psalmodya polska za dobrodziejstwa Boskie dziękująca, przez jednę najlichszą kreaturę roku pańs. 1693 napisana, a do druku podana roku pańs. 1695; wyd. Kazimierza Józefa Turowskiego, nakł. Wydawnictwa Biblioteki Polskiej, Kraków 1859.
http://pl.wikisource.org/wiki/Psalmodia_polska/Psalm_XXX
Barok
Liryka
Psalm
http://redakcja.wolnelektury.pl/media/cover/image/4649.jpg
Abandoned chair, Hernán Piñera@Flickr, CC BY-SA 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/4649
Wespazjan Kochowski
Psalmodia polska
Psalm XXX
Ecce quam bonum et quam jucundumEcce quam bonum et quam jucundum (łac.) --- Oto jak dobrze i jak miło; Psalm 133..Psalm 132Psalm 132 --- w dzisiejszej numeracji np. wg. Biblii Tysiąclecia: Psalm 133.
Cesarza jego mości z królem jego mością polskim powitanie
Oto jak dobra i jako wdzięczna rzecz jest mieszkać braci społem.
Przyjaźń, Kondycja ludzkaKtóraż fortuna, byby (daw.) --- tu: choćby, nawet. najobfitsza, tak ucieszy, jako poufały przyjaciel, w szczęściu przytomny, w przygodzie nieodstępny.
Któreż tak zamożystezamożysty (daw.) --- możny, potężny; zamożny, bogaty. bogactwa, jako wierny towarzysz? Z którego w pomyślnem powodzeniu ozdoba, a w przeciwnem ratunek.
Nie sobie bowiem, nie sobie samemu, ale bliźniemu gwoligwoli komu (daw.) --- dla kogo. Pan Bóg człowieka stworzył.
I dał mu ręce, aby jedna drugiej pomocna była; uczynił mu nogi, aby, gdy się jedna pośliznie, wspierając się na drugiej, mógł upadku uchronić.
A kiedyż słuszniej ręka rękę ratować albo raczej ręka głowę w niebezpieczeństwie założyćzałożyć --- tu: zasłonić. mogła, jak teraz, kiedy żarłok państw, Turczyn, wszystkie siły na pochłonieniepochłonienie (daw. forma) --- pochłonięcie. ostatka ruszył Europy.
Religia, Wojna, ObcyTeraz, witezowiewitez a. witeź (daw.) --- rycerz, bohater, junak. chrześciańscy, piękna do sławy okazja wzywa, żeby wojną ściśnionego ratować cesarza.
Pobudza wiara i o honor ukrzyżowanego Pana gorliwość, żeby kościoły pańskie na brzydkie mahometyzmu nie przyszły splugawienie.
NiebezpieczeństwoRozum sam na koniec pokazuje, żeby ten ogień u sąsiada gasić, i na cudzym raczej grzbiecie, nie swoim, drapieżnego konać niedźwiedzia.
Gdzie jest nieleniwy do dzieł rycerskich Hiszpan albo orężem sławy nabywać chciwi Francuzowie?
Gdzie w historiach dawnych zalecony Ryszard angielski, którego sercem lwiem samiż nazywali Saraceni?
Borealne państwa: Dania i Szwecja milczą, i insze postronne monarchie drzymią, dotąd bezpieczni, póki w brzeg ich nie zakołacą.
Jeden jeno ochoczy Sarmata, który choć z wypierzonym białym magiszemmagisz a. maisz (daw.) --- towarzysz. bieży dwugłownemu ćwikowićwik (daw.) --- ktoś doświadczony, przebiegły, chytry. w posiłku.
Poszczęścił Pan Najwyższy pole, uciekł wilk; dość obłowu, że obarczony, bez szkody pierzchnął od owczarni.
A zatem z sobą witający się w polu, stanęli bracia, pomazańcy boży, rządkiem koronowanych głów szczęściem, cesarz i król polski zjednoczeni.
Były te czasy złote, kiedy Bolesław, król nasz, przyjmował u siebie goszczącego cesarza Ottona, z należytym całej Polski aplauzem.
I to godzina wspomnienia, kiedy Maksymilian z Zygmuntem i Władysławem czeskim traktowali w Wiedniu Europy uspokojenie.
Ale tam Otton, nawiedzając grób wielkiego męczennika, dla odpustu gościł; tu zaś Jan III po wybawionej Germanii z zupełnym stawia się jubileuszem.
Między Maksymilianem a domem Jagiełłowskim stanowiono małżeństw królewskich traktaty w Wiedniu; teraz pod Wiedniem, najezdnika wypierając, o włos niezgwałconą Flawianę rzesza niemiecka odbiera.
Natura, Rzeka, Góry, Cud, Bóg, Religia, ŚwiętoJako tedy większy skutek teraźniejszego monarchów zjazdu; tak powinna być większa do publicznego wesela okazja.
Rozumiem, że tam z witających się aktu miało upodobanie niebo, a bystrego Dunaju wody nad niezwykłem dziwowiskiem zastanowićzastanowić się (daw.) --- stanąć, zatrzymać się. się musiały.
Dość wysokie, podniosły się wyżej cesarskie Alpes; a sięgające obłoków skały wspinały się, patrząc jak jagnięta młode.
Zaszumiały pobrzeżne Dunaju lasy i krzewiny wesoło, jakby winszując, że się przeciw niepoczciwemu IzmaelowiIzmael --- tu przen.: ludy arabskie, muzułmanie. przynajmniej dwaj spiknęli, kiedy wszyscy czy nie chcą, czy nie mogą.
Aleśaleś ty sprawił (daw.) --- konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ale ty sprawiłeś. Ty, Panie, sprawił to dwóch dla Imienia Twego zjednoczenie; pociągnij i wszystkich, aby krwawą bestią tłumiąc, rozszerzali królestwo Chrystusowe.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu etcetc --- etc. (łac.) --- skrót od et caetera: i tak dalej, i tym podobnie..