Exurgat Deus et dissipentur inimici ejus[1]
Psalm 67[2]
Niech powstanie Bóg, a rozproszą się nieprzyjaciele Jego; niech uciekają przed Nim, którzy Go nienawidzą.
2Jako silny wiatr piaski rozwiewa albo jako wosk od ognia topnieje; tak niechaj się wniwecz obrócą przeciwnicy Izraela prawowiernego.
3Tak ci, co krew jego w nienawiści mają, jako i którzy dobrego prowadzenia braci swojej zazdroszczą.
4Których zjadła nienawiść suszy, żeby woleli widzieć przeważających poganów niż wiernego ludu tryumfy.
5Ale nie ucieszy się obłuda, ani się powiedzie prezumcji[3]; która jako pierwszego nie cierpi, tak ani równego mieć nie chce.
6A wyprawnego serca śpiewajcie psalm Bogu; i między alarmem rycerskim dajcie chwałę temu, który wstąpił na zachód, a Pan jest Imię jego.
7Radujcie się wierni, mając Boga, sierót ojca i łaskawego sędziego wdów; trwożącego nieprzyjaciół i konfundującego[4] zazdrosnych.
8Gotowy jest Pan złamać łuk bisurmański i pokruszyć potęgę jego; i powrzucać w ogień armaty znamieniem miesiąca[5] piętnowane.
9On wywiedzie z ciężkiej niewoli jęczące więźnie: i zwiedzionym poturnakom[6] da się obaczyć, którzy chrzest wodny, brzydką obrzeską zakrwawili.
10Teraz wychodź Panie przed ludem Twoim, tak jakoś niegdy[7] był na puszczy Izraelowi przewodnikiem.
11Zatrząśnij okręgiem ziemi pod niemi, i strzałami piorunów uskrom[8] harde dziewiesiły, którzy na wojnie wszystkę[9] pokładają w szczęściu sprawiedliwość.
12Okurz ogniem gniewu Twojego naród wszeteczny, który ma za wspaniałe dzieło gaurom[10] wiary nie dotrzymywać[11].
13O, jako piękna rzecz widzieć jednego kościoła lud pod znakiem krzyża zgodnie wojujący i patrzeć, że mieszkają jednych obyczajów bracia w domu pańskim.
14Jako arcychwalebna[12], sercem i ręką tłumić niewolniczej Agary[13] plemię; które się dobrego Izraela krwi nigdy nasycić nie może.
15Patrz, jakie postępowanie chrześciańskich hufców do boju, postępowanie prawie samego Boga zgodę kochającego, i w zjednomyślności mającego upodobania.
16Lewą rękę w szyku rzesza Teutonów otrzymała, aby bliższa była serca Wiedeń ratować, uwalniając gniazdo orła dwugłownego.
17Po prawej stronie rozciągnął konny Sarmata ochotne pod białym orłem chorągwie, z któremi lekki wiatr igrając, w sam ich majdan pogański popędza.
18W najcelnych pułkach, stanął koronat szablą groźny, który jako mądrze berłem, tak mężnie w boju władnie[14] żelazem.
19Broń, Religia, Król, PrzywódcaWięc że poganin szablą zawojował tak wiele prowincji chrześciańskiej; takowąż bronią trzeba było zawojowane odbierać.
20Godny piramid dla wiecznej pamiątki widoku, jako pierwszy na szańce Jan III zdrowie dla wiary niesie, w którego zdrowiu było zdrowie całej Europy.
21Przy nim i Beniamin młodziuchny w też tropy idzie, i mężnego ojca trybem, na obławy wojenne bark i niedoszłe pazury wprawuje[15].
22Znamienite potem książęta Alemanom swoim przodkowały, Sakson i Lotaryng, i stały w wierze Bawarczyk.
23Po drugiej stronie szli w sprawie hetmani polscy, okazali urodą, ale daleko więcej męstwem zaleceni: Jabłonowski z Sieniawskim.
24Na zejściu Briarens storęki siły swe dzieli, jednymi miasto oblężone trapi, drugimi wstępnym bojem chrześcianom pole daje.
25A jak dwie chmury zwarte grzmotami strasznemi ziemi grożą i pioruny strzelają; tak i tam całe hemisferium[16] burzliwa wrzawa zamięsza.
26Bóg, Wojna, ModlitwaTeraz, Panie, posiłkuj mocą Twoją; niechaj z nami będzie; ukrzep ręce i przywiedź do skutku oczekiwania nasze.
27Pogrom zwierze trzcinne i rozpędź zgromadzenie byków między krowami; a parchowaty kozieł, rozczosnąwszy kopyto, niechaj nam dalej pozorem[17] straszny nie będzie.
28Rozprósz naród, który się wojną tuczy, posyp solą łakomą pijawkę, co się chciwie krwi naszej opiła.
29Niech zagrzmi znowu w Egipcie wielowładna ręka Twoja; a zaraz Pers i Murzyn, i odległa China poda ręce swoje Bogu.
30Dziwny jest Bóg w mocy Swojej, Bóg izraelski; ten da moc i siłę ludowi swemu; niech będzie Bóg błogosławiony.
31Któremu w Trójcy świętej jedynemu cześć i chwała po wszystkie wieki wieków, Amen.
Exurgat Deus et dissipentur inimici ejus (łac.) — Bóg wstaje, a rozpraszają się jego wrogowie; Psalm 68. [przypis edytorski]
znamię miesiąca — znak księżyca; dokładnie: półksiężyca, używany przez wyznawców islamu. [przypis edytorski]
arcychwalebna (daw. forma) — w domyśle: rzecz; dziś raczej: (arcy)chwalebne. [przypis edytorski]
Agar właśc. Hagar — postać biblijna z Księgi Rodzaju, egipska niewolnica żony Abrahama, Sary, która, będąc sama bezpłodna, oddała ją mężowi za żonę, aby urodziła mu potomka; Hagar została z tego związku matką Izmaela, praojca wszystkich Arabów. [przypis edytorski]