Exaudiat te Dominus in die tribulationis[1].
Psalm 19[2]
Niech cię wysłucha, królu, Bóg w dzień starcia się z nieprzyjacielem, niech ci tarczą przeciwko poganinowi będzie Imię Boga Jakubowego.
2Niech ci ześle Pan na pomoc pułki anielskie, a z ognistym Serafin mieczem niechaj poprzedza oblicze twoje.
3Pan na wysokość gór niechaj poprowadzi jako jelenie nogi twoje; abyś widział oczyma obozy bisurmańskie, materią[3] zwycięstwa.
4Tam się przypatrzysz upstrzonym namiotom, daleko rozwleczonym, które nie tylko stolicę cesarską Wiedeń, ale i północnych rzek księżnę Dunaj szeroko otaczają.
5Ono[4] jako ognie gęsto się po przestronnych majdanach[5] błyszczą, mnóstwem swoim przeciwiając[6] się liczbie gwiazd na firmamencie.
6Jako grzmi ziemia, i po bliskich lasach echo się rozlega, od huku nieznośnego dział do miasta zdesperowanego bijących.
7Widać z wież i blanków powywieszane chorągwie; widzieć[7] i wyciągnione[8] oblężeńców[9] ręce, nieodwłocznego[10] żebrzących od ciebie ratunku.
8Następuj szczęśliwie, wojuj mężnie, o królu; i wszelką radę twoję[11] niech Pan Bóg zastępów mocą swoją utwierdza.
9A my rozweselimy się za wybawieniem przyjaciół z ostatniego niebezpieczeństwa; i dla Imienia pańskiego walcząc, nademdloną[12] wskrzesimy reputacją[13].
10Wojna, Religia, Bóg, Król, Sąsiad, PobożnośćWypełnijże[14], Panie, żądanie króla naszego i przyjmij wota[15] jego; abyśmy wielbiąc Cię przyznawali, iż Pan wywyższył pomazańca swego.
11I pokazał na oko, że i największym monarchom sąsiedzka przyjaźń potrzebna; i zgoda chrześciańska potędze bisurmanów wytrzymać może.
12Niechajże tedy jedni w ciężkich armatą wozach, drudzy w mnóstwie bystrych koni ufają; król zaś nasz w Imieniu boskiem dokazować[16] będzie.
13Przed którym pohańców mnóstwo jedno od miecza polęże[17]: a drugich, pyszne zruciwszy zawoje, w pętach na tryumf poprowadzą.
14A my sprawiedliwego Elohim, wywyższać będziem na wieki; i dziękować, że cudze zdrowie ratując, i swoje poniekąd zaszczycimy[18].
15Zachowajże[19], Panie, przy nabytej sławie króla o wiarę wojującego i niech mu nie ujmuje tego wieńca zazdrość, który sobie łaską Twą a cnotą swoją u spółwiernych wysłużył.
16Która ratowanej Europy przysługę jeżeli nienawiść przytłumić zechce, do samego nieprzyjaciela apelujemy, aby dał świadectwo cnocie.
17Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu etc[20].
Exaudiat te Dominus in die tribulationis (łac.) — Niech Pan cię wysłucha w dniu utrapienia; Psalm 20. [przypis edytorski]
wotum (z łac. votum: ślub złożony bogom) — przedmiot służący do ofiarowania w świątyni, ofiara dziękczynna, najczęściej w formie krzyżyka, różańca, obrazka lub figurki Matki Boskiej, ryngrafu itp. [przypis edytorski]