• Spis treści
• Nota red.

Wespazjan KochowskiPsalmodia polskaPsalm XXI

Psalm 9

Przy pokazaniu się komety albo miotły ognistej in anno 1680

1

Wyznawam, o Boże, w pokornem sercu przedziwne Imię Twoje, rozmyślając w cudownych, a rozumowi niepojętych dziełach Twoich.

2

Gdzie pojrzę[2], gdzie się obrócę, wszędzieś obecnym jest, a nie tylko miejsce, na którem stoję, ale i oddech, który tchnę, od Ciebie być przyznawam[3].

3

Patrzę wzgórę[4]; aż nieba opowiadają chwałę i znają Cię być[5] stwórcą empirejskich sfer kołowrotu.

4

Pojrzęli[6] po ziemi albo się na bezdenne morze zapatruję; aż Ty sypiesz granice królestwom, dajesz prawa narodom i nieutrzymane wód morskich wały[7] wędzidłem mandatów[8] Twoich kiełznasz.

5

Twoją chwałę i wszechmocność opowiada bezrozumne stworzenie; dopieroż, którycheś[9] na obraz Twój stworzył, wielbić Cię mają ludzie.

6

Tyć tego, o Stwórco, nie potrzebujesz, ale przecie wdzięcznym być nie wadzi.

7

Któż określi nieogarnioną moc? Kto wyrazi nieoszacowaną dobroć? I nad niebiosa wyniesione miłosierdzie Twoje?

8

Gdyśmy obrazili majestat Twój, karania godnych osądziłeś; nie chciałeś jednak skwapliwie karać, w zapalczywości gniewu Twego.

9

Napominałeś przez proroki, wyrzucałeś na oczy przez kaznodzieje, w ostatku jawne na niebie wystawiłeś następującej kary pogróżki:

10

Niebo, Ziemia, Gwiazda, Natura, BógGore[10] na podmiesięcznych[11] sferach zapalona gniewu Twego pochodnia i nigdy królestwom bez uszczerbku nie świecący kometa.

11

Obłoki wydały z siebie już niewilgotną rosę, ale krwawym deszczem ziemię skropiło niebo.

12

Trzęsła się, gdzie niezwyczaj, ziemia; i kagańce niebieskie światła swoje kryły; następującą przeznaczając rzeczy podmiesięcznych wariacją.

13

Skądże Panie te niezwykłe cuda i w nadpowietrznych rzeczach dziwowiska: jeno od Ciebie ojcowskie do nawrócenia przestrogi.

14

Ty, któryś na ścianie napisał Baltazowi przyszłego upadku oznajmienie; tymże palcem, ognisty wyraziłeś charakter[12].

15

Na zgubę jednym, w upamiętanie drugim, a wszystkim, aby widzieli, iż Bóg stwórca, panuje narodom i stanowi królestwom granice.

16

Któż podobny Panu, Panu i Bogu naszemu? W którym wszelkie stworzenie jest, rusza się i żyje?

17

Zaprawdę, wielki Pan, sam cuda czyniący; a ten Bóg monarcha wszystkiego, stwórca nieba i ziemi.

18

Skruszy ramię grzesznika i złośnika, i obrzydliwą wyniosłość poniży.

19

Uczyni sprawiedliwość sierocie i uciśnionemu i rozkaże, aby się więcej pyszny nie wielmożył na ziemi.

20

Któremu w dobroci niepojętemu, w miłosierdziu nieprzebranemu, w karaniu nieskwapliwemu, a w Trójcy świętej jedynemu; niech będzie cześć i chwała od wszelkiego stworzenia na wieki, Amen.