Kochowski, Wespazjan Hieronim Psalm IX Sekuła, Aleksandra Kotwica, Wojciech http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/psalmodia-polska-psalm-ix/ 2015-08-07 1771 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl) na podstawie tekstu dostępnego w serwisie Wikiźródła (http://pl.wikisource.org). Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. xml pol text Fundacja Nowoczesna Polska Domena publiczna - Wespazjan Kochowski zm. 1700 Wespazjan Hieronim Kochowski, Trybut należyty wdzięczności wszystkiego dobrego dawcy Panu i Bogu, albo Psalmodya polska za dobrodziejstwa Boskie dziękująca, przez jednę najlichszą kreaturę roku pańs. 1693 napisana, a do druku podana roku pańs. 1695; wyd. Kazimierza Józefa Turowskiego, nakł. Wydawnictwa Biblioteki Polskiej, Kraków 1859. http://pl.wikisource.org/wiki/Psalmodia_polska/Psalm_IX Barok Liryka Psalm http://redakcja.wolnelektury.pl/media/cover/image/4624.jpg Sunrise over Utterslev Mose, Denmark, Kristoffer Trolle@Flickr, CC BY 2.0 http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/4624 Wespazjan Kochowski Psalmodia polska Psalm IX Laudate Dominum omnes gentesLaudate Dominum omnes gentes (łac.) --- chwalcie Pana wszystkie narody, Psalm 117..Psalm 116Psalm 116 --- w dzisiejszej numeracji np. wg. Biblii Tysiąclecia: Psalm 117. Szczęśliwą elekcjąelekcją (daw. forma) --- dziś B. lp r.ż.: (szczęśliwą) elekcję. in anno 1672in anno 1672 --- w roku 1672 nie odbyła się nowa elekcja; królem aż do swej śmierci w roku następnym pozostawał Michał Korybut Wiśniowiecki, którego władzą jednakże zachwiała właśnie wojna wypowiedziana przez Turcję; tymczasem król bardziej niż zagrożeniem zewnętrznym zajmował się zwalczaniem hetmana Jana Sobieskiego, należącego do przeciwnego stronnictwa politycznego tzw. malkontentów, m.in. poprzez uchwały konfederacji gołębiowskiej zawiązanej z udziałem króla właśnie w 1672 r. przeznaczeniu boskiemu przypisujący Chwalcie Pana wszystkie narody! Śpiewaj mu i dziękuj z radością słowiańskiego Lecha pokolenie. Niech się po równinach polskich tubalne echo rozchodzi, a odgłos wesołego vivat! niechaj niebiosa przebija. Żyje Bóg stwórca nasz króle podającyBóg (...) króle podający; (...) król (...) od Boga podany --- wyraża się tu przekonanie, że władza królewska pochodzi wprost ze wskazania boskiego i łączy się z łaską Boga; w monarchiach dziedzicznych ta feudalna idea funkcjonowała aż do rewolucji francuskiej 1789 roku, w polskiej rzeczywistości, wobec systemu elekcyjnego, nie była tak prosta do wyprowadzenia z wizji ,,porządku naturalnego" i wymagała wzmacniania, takiego choćby jakie ma miejsce w Psalmodii Kochowskiego.; niech i król długowiecznie żyje, od Boga podany. Którego nie żywot niewieści albo marna kolebka na tronie posadzi, ale wola Boga zastępów, przez głosy mnogiego rycerstwa panem uczyni. Nie przekupieni elektorowie, nie wymyślne praktyki albo subtelność jaka; ale najlepszego spośród siebie kreski szlachetnego ludu obrały. Ciesz się od wieku wolna Sarmacjo, któraś pod panowaniem obcych, jak w przysłodzonem wędzidle, w nieznacznejnieznaczny --- tu: niewidoczny, niedostrzegalny. zostawała niewoli. Radujcie się mężowie polscy, że ze krwi waszej otrzymaliście Pana, którzy obierając cudzoziemców, dotądeście sami siebie niegodnymi berła sądzili. Weselcie się płodne matrony, że synom waszym, przy staropolskiej cnocie, mniej potrzebna zagranicznych języków umiejętność, kiedy z królem ziomkiem po polsku doskonale się rozmówią. Podnoś głowę sprawiedliwości święta: bo już sądzącemu królowi, ojczystych praw tłumaczyć nie trzeba. Cnoto i poczciwości, wiem żećżeć miło --- skrót od: że ci jest miło. miło, bo nie może ten Pan występkom być przyjazny, którego dobroć nad rówiennikirówiennik (daw.) --- rówieśnik, równy rangą itp. wywyższyła. Zakwitnij sławo polska, i rozjaśnij teraz, kiedy nad bisurmańskim miesiącem znamię zbawienia wywyższone. Ale i ty, wolności nasza, wielbij Imię boskie, które zdarzyłozdarzyć --- tu: sprawić., że przez wolną elekcją obraliśmy upodobanego niebu. Że w huku, i w odgłosie tak siłu zgromadzonych głów; a wszak i na górze Synaj we grzmocie i biciu piorunów, podawał Bóg Izraelowi zakon i zakonodawcę. Tak przystało i dającemu Bogu ogłosić dobrodziejstwo swoje, i biorącemu ludowi nie zaniechywać powinnejpowinny --- tu: należny; wyznaczony obowiązkiem (powinnością). wdzięczności. Niechajże teraz nie mówią królestwa pod monarchami zostające: nadzieja nasza w niemowlęciu, piersi matki swojej ssącem. Ale niech mówi z przyległemi prowincjami Polska: nadzieja moja w Bogu, który mi króle podaje, znając mię dziedzictwem swojem. Pan jest podawcą moim, opiekunem i stróżem; a chociażem (tak mówi Polska) przez wojny obnażona z ozdoby, mocen jest pierwszą mi przywrócić krasę. Nie potrzebuje on na wojnę posiłków, gdyż u Niego i mucha kiedy każe żołnierzem, i z żab wojska zaciąga przeciw Egiptowi. Z woli Jego wybije anioł wojska Sennacherybowe; albo jak we Francji, dziewczysko jedno potłucze mocarze angielskich. Tenci jest dzień, który uczynił i postanowił Pan obrania króla naszego; niechajże Jemu samemu podawcy będzie cześć i chwała na wieki wieków. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi świętemu. Jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen.