Spis treści

      Barbara KlickaSue Ryder[1] od skweru

      Sue Ryder — z nieszczęściem zetknęła się wcześnie,
      kiedy razem z matką odwiedzała szpitale i ciężko
      chorych.

      www.dom-seniora.ovh.org

      1
      Bądź pozdrowiona Sue Ryder od skweru, na który nie mam okien.
      Bądź pozdrowiona, bo nie chcę dziś wracać do siebie. Ty jesteś w śniegu,
      a ja w obcej kuchni, moja droga Sue Ryder, na dzikim zachodzie.
      Niedługo samo południe, więc się z tobą spotkam, spotkamy się Sue
      5
      Ryder, wezmę papierosy. Teraz paznokciem zrywam z parapetu lakier,
      potem zrobię na odwrót — lubisz manicury?
      Ja lubię, chociaż nie wypada, bo można by robić tyle ważkich rzeczy,
      a tu róż biskupi pędzelkiem po płytce i trzeba uważać, bać się konsekwencji.
      Czeka nas, kochana, cichy obłok w ziemi
      10
      — na skwer za przystankiem trzeba zapracować. Kochana Sue Ryder,
      a nawet wtedy nie możesz być pewna, bo szalety przy nim zostaną
      trójkątne — ktoś może znaleźć w googlach twoje brzydkie zdjęcie.
      Bądź pozdrowiona, Sue Ryder, bezpańska kowbojko. Już wszędzie
      nas nie ma — w kapownikach matek, w naszych własnych łóżkach, na
      15
      końcówkach nerwów wielonocnych wrogów, jednonocnych braci.
      Już wszędzie nas nie ma, więc się nie rozglądaj,
      moja smutna Sue Ryder,
      nie ma gdzie się szukać.

      Przypisy

      [1]

      Sue Ryder (1923–2000) — brytyjska działaczka charytatywna, w czasie II wojny światowej służyła w polskiej sekcji Kierownictwa Operacji Specjalnych. [przypis edytorski]