Klicka, Barbara Manewry Kozioł, Paweł Kopeć, Aleksandra 2018-12-27 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. xml http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/klicka-manewry/ pol Fundacja Nowoczesna Polska Licencja Wolnej Sztuki 1.3 http://artlibre.org/licence/lal/pl/ Barbara Klicka, same same, Instytut Mikołowski, Mikołów, 2012. Wiersz Współczesność Liryka text https://redakcja.wolnelektury.pl/media/cover/use/6966.jpg Studium dwóch par rąk, Olga Boznańska, domena publiczna http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/6966 http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/klicka-same-same/ Barbara Klicka Manewry Och, tak --- wybrać na trwałe seryjne rozdzierania, mimo że gdzieś/ tam, gdzieś tam nadciąga realne przechylenie. Przygięcie, przegięcie / i raz-dwa-trzy na zastrzyk. Ale panowie, panie --- nie będzie się was / zmuszać do czekania na humorek, fajerwerk: szła prawie prostą ulicą / i kręgosłup wcale się nie złamał. Och, tak --- błogosławić świętym oburzeniem bardziej tragicznych/ sprawozdawców, śmigłowiec nad Betanią lub choćby porno gwiazdy, niż / swoje własne tycie przekręciki. Ta fala, która nie jest źródłem, mieści mi / się w dłoni. Nie unosi się gniewem, nie cieszy się z niesprawiedliwości / i po prawdzie bardzo jej wesoło. Och, tak --- swobodnie mierzyć spojrzeniem z każdej odległości./ Wypraszać cicho płaściuteńki brzuszek, letnią wrzącą przygodę / w aromacie pinii albo fanclub z zakątków dostępny od zaraz. Chcieć, / żeby ten szczątek, który wyjmą z ciała, był bardziej obcy niż inni / bliscy,/ martwi.