Spis treści

    II. Zaprzysiężony
  1. Kobieta: 1
  2. Mężczyzna: 1
  3. Poród: 1

Jarosław KlejnockiElegia na śmierć szczegółów. Wiersze wybraneBeatrycze

II. Zaprzysiężony

Kasi

1
Jest wyśnioną a jednak cielesną
Stąpa po ziemi ale z głową w niebie
Z atomów jej kibić z eterii[1] spojrzenie
Czołem pod chmurami piętą w piachu
5
Rozdwojona? Nieprawda! Z dwóch wrogich
pierwiastków złożona na przekór Dopełnienie
przeciwieństw Zgoda sprzecznych żywiołów
Bractwo ognia i wody Węgla i pary
Zanim zamkną się odrzwia uśmiecha się
10
Z tym uśmiechem w pamięci chciałby pójść dalej
Wszelako na rozstajach Na lewo bądź w prawo Bez
przewodnika Poród, Kobieta, MężczyznaPani moja Duszyczko Skóro bez skazy
Piersi mleczna nabrzmiała Chwilo rąk spotkania na
łożu boleści kiedy dziecko wychyla głowę ku nicości
15
Ty pod maską tlenową fanfary fanfary KTG jak asdic[2]
USG niczym sonar Wtedy razem Jak taran Jakby wejście
zrzuciło swój okrutny napis (by porzucić nadzieję)[3]
(Nie wstąpię samotnie w zimne Niebo?)

Przypisy

[1]

eteria (gr. aetheria) — substancja powietrzna, niebiańska. [przypis edytorski]

[2]

asdic a. azdyk — echosonda, sonar; urządzenie hydrolokacyjne wykrywające zanurzone okręty podwodne; po raz pierwszy testowane w czasie I wojny światowej, ang. nazwa wywodzi się od skrótu Anti-Submarine Division, kierowanego przez Roberta Boyle'a tajnego zespołu naukowego, który od 1916 r. prowadził prace konstrukcyjne i doświadczalne nad tym urządzeniem. [przypis edytorski]

[3]

okrutny napis (by porzucić nadzieję) — por. Dante Alighieri, Boska komedia. Piekło, gdzie, w Pieśni III napis nad bramą piekieł głosi: „Porzućcie wszelką nadzieję, którzy tu wchodzicie” (oryg. wł. lasciate ogni speranza, voi ch'entrate). [przypis edytorski]