1. Bieda: 1
  2. Bóg: 1
  3. Błogosławieństwo: 1
  4. Kondycja ludzka: 1
  5. Król: 1
  6. Narodziny: 1
  7. Ogień: 1
  8. Ojczyzna: 1

Franciszek KarpińskiPieśń o Narodzeniu Pańskim (Bóg się rodzi…)

1
Bóg, NarodzinyBóg się rodzi, moc truchleje[1];
Pan niebiosów obnażony,
OgieńOgień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice nieskończony[2];
5
Wzgardzony, okryty chwałą,
Śmiertelny, Król nad wiekami;
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami[3].
Kondycja ludzkaCóż masz, niebo, nad ziemiany[4]?
10
Bóg porzucił szczęście twoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje[5];
Niemało cierpiał, niemało
Żeśmy byli winni sami,
15
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami.
BiedaW nędznej szopie urodzony,
Żłób Mu za kolebkę dano;
Cóż jest, czym był otoczony?
20
Bydło, pasterze i siano.
Ubodzy! Was to spotkało,
Witać Go przed bogaczami,
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami.
25
KrólPotem i króle[6] widziani
Cisną się między prostotą[7],
Niosąc dary Panu w dani[8]:
Mirrą[9], kadzidło i złoto;
Bóstwo to razem zmieszało
30
Z wieśniaczymi ofiarami,
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nami.
Błogosławieństwo, OjczyznaPodnieś rękę, Boże Dziecię!
Błogosław krainę[10] miłą,
35
W dobrych radach, w dobrym bycie,
Wspieraj Jej siłę Swą siłą,
Dom nasz i majętność całą,
I Twoje[11] wioski z miastami!
A Słowo Ciałem się stało
40
i mieszkało między nami.

Przypisy

[1]

truchleć — słabnąć a. drętwieć z przerażenia. [przypis edytorski]

[2]

Ma granice nieskończony — cała pierwsza strofa kolędy składa się z paradoksów (zdań wewnętrznie sprzecznych), by podkreślić wyjątkowy charakter narodzin Jezusa. [przypis edytorski]

[3]

A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami — por. prolog Ewangelii św. Jana, 1,14: A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. [przypis edytorski]

[4]

ziemiany — dziś popr. forma B. lm: ziemian; mieszkańców ziemi. Sens całej linijki: Niebo, kogo traktujesz lepiej niż mieszkańców ziemi. [przypis edytorski]

[5]

znój — ciężka praca. [przypis edytorski]

[6]

króle — dziś popr.: forma M. lm: królowie. [przypis edytorski]

[7]

prostota (daw.) — ludzie prości, niskiego stanu. [przypis edytorski]

[8]

dań (daw.) — danina, dar. [przypis edytorski]

[9]

mirrą — dziś popr. forma B. lp: mirrę; mirra: wonna żywica używana w charakterze kadzidła lub pachnidła. [przypis edytorski]

[10]

krainę — w wersji dzisiejszej śpiewa się „ojczyznę”. [przypis edytorski]

[11]

Twoje — dziś śpiewa się „wszystkie”. [przypis edytorski]