MądrośćBył raz pastuszek, który wsławił się na całą okolicę przez mądre odpowiedzi, jakie dawał na czynione sobie zapytania.
2Król tamtejszy, dowiedziawszy się o tym, nie chciał wierzyć i kazał zawezwać malca do siebie.
3 4— Jeżeli mi trafnie odpowiesz na trzy pytania, jakie ci zadam, to będę cię traktował jak rodzonego syna i będziesz mieszkał w moim pałacu.
5— Jakież to są te pytania? — rzekł chłopiec.
6 7Pierwsze jest takie: Ile kropli wody jest w morzach całego świata?
8— Miłościwy panie — odrzekł pastuszek — każ pozatykać wszystkie rzeki na ziemi, ażeby ani jedna kropla wody nie wpadła z nich do morza, zanim ich tu nie zliczę, a wtedy powiem ci, ile jest kropel w morzu.
9 10— Drugie pytanie brzmi: — Ile jest gwiazd na niebie?
11 12— Niech mi dadzą duży arkusz papieru.
13Gdy mu go dano, nastawiał piórem na nim tyle kropek, że ledwie je można było dostrzec, a tym bardziej zliczyć, bo aż oczy bolały, gdy się patrzyło na nie. Potem rzekł:
14— Tyle jest gwiazd na niebie, ile kropel na tym papierze. Policz je sobie:
15Ale nikt zliczyć ich nie zdołał.
16Król znowu się ozwał[1]:
17Trzecie pytanie brzmi: — Ile sekund ma wieczność?
18 19Góra, Ptak— Jest na świecie pewna góra, która ma godzinę wzwyż, godzinę wszerz i godzinę w głąb i oto co sto lat zjawia się przy tej górze ptaszek i ostrzy sobie na niej dzióbek, a gdy już wyostrzy dzióbek[2], wtedy upływa pierwsza sekunda wieczności.
20 21Mądrość, Mędrzec— Rozwiązałeś wszystkie trzy pytania, jak mędrzec, będziesz więc odtąd mieszkał w moim pałacu, a ja opiekować się tobą będę, jak rodzonym dzieckiem.