Spis treści

    1. Potop: 1
    2. Zwierzę: 1
    3. Życie jako wędrówka: 1 2

    Zuzanna GinczankaO centaurachŻegluga

    1
    Życie jako wędrówkaPotopW smolistej, szczelnej arce własnych, rozgrzanych spraw
    chłoszczący rozchłyst potopu
    i świat świszczący
    omijam —
    5
    tkliwe gołąbki wywiodłam z dalekiej zawiei zjaw,
    płazy z błyszczącej miki[1]
    i giętkie, dorodne żmije.
    ZwierzęSymbole o skrzydłach kosmicznych
    i krytych lakierem kłach
    10
    wpiły się w płowe grzywy zwierząt z biblijnej arki.
    O, tępe słonie lenistwa, sny kołyszące na łbach!
    O, pycho, o, szpony orle, wbite ekstazą w lwie karki!
    O korab[2] uderza świat złą metaliczną falą —
    — tam
    15
    mroczny
    upust
    chaosu
    wrogi, zawzięty potop —
    — za ile jeszcze dni w dolinach zalśnią emalią
    20
    na gibkich kibiciach jabłonie w różowych papilotach? —
    — a tutaj pachnie żywicą,
    esencja tęży się z barw,
    druciany sopran marców na lipców alt się nawija.
    Życie jako wędrówkaW smolistej, szczelnej arce własnych, rozgrzanych spraw
    25
    chłoszczący rozchłyst potopu
    i świat świszczący omijam.

    Przypisy

    [1]

    mika — błyszczący minerał z grupy krzemianów. [przypis edytorski]

    [2]

    korab — inaczej okręt, łódź. [przypis edytorski]