Spis treści

    1. Alkohol: 1
    2. Deszcz: 1
    3. Kobieta: 1
    4. Książka: 1
    5. Natura: 1
    6. Noc: 1
    7. Poeta: 1
    8. Słońce: 1
    9. Wiatr: 1
    10. Wiosna: 1
    11. Życie snem: 1

    Konstanty Ildefons GałczyńskiSerwus, madonna

    1
    Książka, Wiosna, Słońce, Natura, Noc, Deszcz, Wiatr, AlkoholNiechaj tam inni księgi piszą. Nawet
    Niechaj im sława dźwięczy jak wieża studzwonna,
    ja ksiąg pisać nie umiem, a nie dbam o sławę —
    serwus[1], madonna.
    5
    Przecie nie dla mnie spokój ksiąg lśniących wysoko
    i wiosna też nie dla mnie, słońce i ruń[2] wonna,
    tylko noc, noc deszczowa i wiatr, i alkohol —
    serwus, madonna.
    Życie snemByli inni przede mną. Przyjdą inni po mnie,
    10
    albowiem życie wiekuiste, a śmierć płonna[3].
    Wszystko jak sen wariata śniony nieprzytomnie[4] —
    serwus, madonna.
    KobietaTo ty jesteś, przybrana w złociste kaczeńce,
    kwiaty mego dzieciństwa, ty cicha i wonna —
    15
    że rosa brud obmyje z rąk, splatam ci wieńce —
    serwus, madonna.
    PoetaNie gardź wiankiem poety, łotra i łobuza;
    znają mnie redaktorzy, zna policja konna,
    a tyś jest matka moja, kochanka i muza —
    20
    serwus, madonna.

    Wiersz napisany w roku 1929; złożony do redakcji „Cyrulika Warszawskiego”, został tuż przed drukiem wycofany przez redakcję; publikacja książkowa: Utwory poetyckie, wyd. „Prosto z mostu”, 1937.

    Przypisy

    [1]

    serwus (pot.; od łac. servus: sługa) — zwrot używany jako poufałe pozdrowienie; cześć. [przypis edytorski]

    [2]

    ruń — młode, zieleniejące pędy zboża lub trawy. [przypis edytorski]

    [3]

    płonny — jałowy, niedający rezultatów, nieskuteczny. [przypis edytorski]

    [4]

    Wszystko jak sen wariata śniony nieprzytomnie — nawiązanie do znanego porównania życia do rodzaju nierealnego snu; występuje ono np. u Maksymosa z Tyru (Dialogi, XVI 1; II w. n.e.), w dramacie filozoficznym hiszpańskiego poety Pedra Calderóna de la Barki Życie snem (1635), w sztuce Szekspira Burza („Sen i my z jednych złożeni pierwiastków; Żywot nasz krótki w sen jest owinięty”, akt IV, scena I; tłum. Leon Ulrich), a także do frazy z dramatu Szekspira, że życie to „opowieść idioty, głośna, wrzaskliwa, a nic nieznacząca” (Szekspir, Makbet, akt V, scena 5). [przypis edytorski]