Spis treści

    1. Poetka: 1 2

    Konstanty Ildefons GałczyńskiDwa paszkwile na Kociubińską Hermenegildę

    I

    1
    PoetkaKociubińska pachnie dorszem,
    Kociubińska Hermenegilda[1]
    i pisze wiersze coraz gorsze,
    i tych wierszy nikt nie wyda;
    5
    oczywiście, jak dobra babka
    muszę ich słuchać, lecz gdy czyta,
    nagle spada ze stołu karafka
    i noc staje w biegu jak wryta;
    więc ją biję laską po głowie.
    10
    Kociubińską Hermenegildę.
    Ona: cy psyjdzies jutro? powiedz!
    Ja: ze prawdopodobnie psyjdę.

    II

    PoetkaKociubińska ma dwie torebki,
    a w tych torebkach kompletny chaos,
    15
    więcej: prawdziwy magiczny sklepik,
    bo: i «Kuźnica»[2], i kakao,
    i dorsz, i «Karenina Anna»[3]
    z fotografiami dziewczyn z Bali[4],
    zżółkły wycinek ze «Skamandra»[5],
    20
    że «nie będziemy drukowali»,
    okładki jakichś książek Roju[6],
    cztery obrazki prawie święte,
    muszla, Zielona Gęś z «Przekroju»[7],
    popodkreślana atramentem,
    25
    dwie gumy «z myszką»[8], dwa ramiączka,
    próbka tapety tajemnicza,
    list Osmańczyka[9], autograf Wionczka[10]
    i wielki portret Turowicza[11].
    Więc ją biję laską po głowie,
    30
    Kociubińską Hermenegildę.
    Ona: cy psyjdzies jutro? powiedz!
    Ja: ze prawdopodobnie psyjdę.

    Pierwodruk: „Odrodzenie” 1946, nr 29.

    Przypisy

    [1]

    Hermenegilda Kociubińska — fikcyjna postać groteskowej poetki „hermetyczno-sympatycznej”, występująca w satyrycznych tekstach Gałczyńskiego, m.in. w cyklu miniatur Teatrzyk Zielona Gęś. [przypis edytorski]

    [2]

    „Kuźnica” — tygodnik społeczno-literacki, wyd. w latach 1945–1950, początkowo w Łodzi, następnie w Warszawie. [przypis edytorski]

    [3]

    Anna Karenina — klasyczna powieść psychologiczna rosyjskiego pisarza Lwa Tołstoja, wyd. 1875–1877. [przypis edytorski]

    [4]

    Bali — wyspa w Indonezji, ośrodek kultury i sztuki. [przypis edytorski]

    [5]

    „Skamander” — polskie czasopismo literackie, założone przez grupę poetycką o tej samej nazwie, wyd. w latach 1920–1928, a następnie 1935–1939. [przypis edytorski]

    [6]

    Rój, właśc. Towarzystwo Wydawnicze „Rój” — największe w okresie międzywojennym wydawnictwo beletrystyki w Polsce, publikujące głównie tanie książki na niskim poziomie edytorskim. [przypis edytorski]

    [7]

    Zielona Gęś z „Przekroju” — groteskowe miniatury dramatyczne Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z cyklu Teatrzyk Zielona Gęś, publikowane na ostatniej stronie tygodnika „Przekrój” w latach 1946–1950. [przypis edytorski]

    [8]

    dwie gumy „z myszką” — gumki do ścierania z obrazkiem myszki. [przypis edytorski]

    [9]

    Osmańczyk, Edmund (1913–1989) — polski publicysta, dziennikarz, politolog i polityk, wielokrotny poseł na sejm PRL, członek Rady Państwa (1979–1980), senator I kadencji (1989–1991). [przypis edytorski]

    [10]

    Wionczek, Mieczysław (1918–1988) — polski dziennikarz, korespondent PAP; opisywał sytuację na Dolnym Śląsku bezpośrednio po zakończeniu działań wojennych, relacjonował proces w Norymberdze oraz amerykańskie doświadczenia z eksplozjami atomowymi na atolu Bikini, publikował m.in. w „Przekroju”, w „Kuźnicy” i „Odrodzeniu”. [przypis edytorski]

    [11]

    Turowicz, Jerzy (1912–1999) — polski dziennikarz i publicysta, redaktor naczelny „Tygodnika Powszechnego” (1945–1953 i 1956–1999), katolickiego czasopisma o tematyce społeczno-kulturalnej i politycznej. [przypis edytorski]