Gustaw EhrenbergDźwięki minionych latPieśń na zwaliskach

    (Improwizacya w Tęczynku)

    1
    Za cóż brzmieć żałobném pieniem,
    Za cóż gonić cień za cieniem,
    Za cóż płakać starych strat?
    Czas już pozbyć wdowich szat!
    5
    Nic w przyrodzie nie zaginie,
    Śmierć i ród — w jednéj godzinie!
    Gdy umiéra nocny cień,
    Z szarych obsłon wstaje dzień.
    Gdzie się z ruin czas natrząsa,
    10
    Młody robak wesoł pląsa;
    Bo żyjątko rodzi trup,
    Bo kolébkę rodzi grób!
    Gdy swobody zejdzie rano,
    Nowe ludy zmartwychwstaną,
    15
    I z grobowca podłych trzód
    Wnet młodzieńczy błyśnie lud!
    Więc przysiążmy na zwaliska
    Życiem tchnąć w stare ogniska,
    Snuć w przyszłości złote dnie,
    20
    A o przeszłość nie dbać!… nie!