Spis treści

    1. Miłość: 1
    2. Młodość: 1
    3. Ojczyzna: 1
    4. Przemijanie: 1 2
    5. Rzeka: 1
    6. Szczęście: 1
    7. Woda: 1
    8. Łzy: 1

    Adam MickiewiczSonety odeskieSonet VIII. Do Niemna[1]

    1
    Rzeka, Woda, Przemijanie, Młodość, Miłość, Szczęście, OjczyznaNiemnie, domowa rzeko moja! gdzie są wody,
    Do których przez kwieciste skakaliśmy błonie[2]
    I któreśmy czerpali w młodociane dłonie
    Za napój lub za kąpiel spoconej jagody[3]?
    5
    Gdzie Laura, z chlubą patrząc na cień swej urody,
    Lubiła włos zaplatać lub zakwiecać skronie,
    Gdzie lica[4] jej malowne w srebrnej fali łonie
    Nieraz mąciłem łzami, zapaleniec młody.
    Niemnie, domowa rzeko! Gdzie są tamte zdroje,
    10
    A z nimi tyle szczęścia, nadziei tak wiele?
    Gdzie jest spokojne latek dziecinnych wesele?
    Gdzie słodsze burzliwego wieku niepokoje?
    Przemijanie, ŁzyKędy[5] jest moja Laura, gdzie są przyjaciele?
    Wszystko przeszło — a czemuż nie przejdą łzy moje?

    Przypisy

    [1]

    Do Niemna — sonet ten został napisany w Szczorsach, jak dowodzi dopisek własnoręczny poety w autografie. Nie rozstrzyga to jednak dokładnie daty napisania, gdyż Mickiewicz bawił w Szczorsach kilkakrotnie, po raz pierwszy w drugiej połowie lipca 1819 roku. Dajemy tu pierwotne brzmienie sonetu tego, odmienne od tekstu w zbiorowym wydaniu Sonetów (Moskwa, 1826 r.). Odyniec miał tekst nadesłany mu z Moskwy z dopisem u dołu W Odessie. [przypis redakcyjny]

    [2]

    błonie — duża przestrzeń, równina pokryta trawą. [przypis edytorski]

    [3]

    jagoda (daw.) — policzek. [przypis edytorski]

    [4]

    lico (poet.) — twarz. [przypis edytorski]

    [5]

    kędy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]